Horse&Business 1/2022

• dobrze postawionej diagnozy, bez której nie można oczekiwać pożądanych rezultatów leczenia. Zoofizjote - rapeuta powinien także sam zbadać pacjenta, by móc później obserwować postępy terapii. Niezbędne do tego jest również prowadzenie właściwej dokumentacji, • momentu rozpoczęcia leczenia. Jeżeli do zoofizjotera - peuty pacjent trafia w czasie, gdy inne metody zawodzą lub brak pomysłu na kolejne terapie tradycyjne, tera - pia będzie trwała dłużej, a jej efekty nie muszą być od razu zadowalające. Dlatego najlepszym rozwiązaniem jest ścisła współpraca lekarza weterynarii z terapeutą od początku procesu leczenia pacjenta, a w przypadku planowych zabiegów chirurgicznych – na długo przed nimi. Proces rehabilitacji zwierzęcia będzie przebiegał szybciej, szczególnie po zaplanowanych operacjach, gdy pacjent będzie odpowiednio do nich przygotowany, • właściwie przeprowadzonego zabiegu chirurgicznego, jeśli taki był niezbędny, • odpowiedniej wiedzy i doświadczenia zoofizjoterapeu - ty. Musi to być bowiem osoba posiadająca wiedzę o fi - zjoterapii, wzbogaconą medycyną weterynaryjną. Protokoły rehabilitacji zawierają różnorodne modele leczenia. Należy jednak bezwzględnie pamiętać, że zawsze dostosowywane są one indywidualnie do każdego pacjenta. Zastosowanie magnetoterapii Jednym z zabiegów fizykalnych jest magnetoterapia (wię - cej patrz ramka). Metody terapii określane jako „magne - tostymulacja” i „magnetoterapia” odnoszą się do stosowa - nia stałego (magnesy) lub zmiennego pola magnetycznego niskiej częstotliwości w celu wywołania zmian funkcjono - wania organizmu – osiągnięcia efektów fizjologicznych, pobudzenia, stymulacji (biostymulacji) i, w konsekwencji, utrzymania lub poprawy zdrowia. Zastosowanie pól magnetycznych w celach leczniczych sięga czasów starożytnych, jednak wykorzystanie urządzeń generujących zmienne pole magnetyczne stało się możliwe dopiero współcześnie. W założeniu działanie zmiennego Zabiegi fizykalne, u których podstaw leży zastosowanie czynników fizycznych, realizowane są w celu: • zmniejszenia bólu, • zmniejszenia stanu zapalnego, • redukcji obrzęków, • przyspieszenia gojenia tkanek twardych i miękkich, • regeneracji uszkodzonych nerwów, • zapobiegania i likwidacji zaników mięśniowych, • zapobiegania degeneracji kości, chrząstki, więzadeł i ścięgien, • ograniczania chorób nerwowych i mięśniowych, • zmniejszenia przykurczy tkanek miękkich, • stymulacji obwodowego układu nerwowego (rów- nież układu autonomicznego, np. zwiększenie pery- staltyki jelit), • poprawy komfortu ogólnego i możliwości rucho- wych pacjenta, • poprawy ogólnego samopoczucia zwierzęcia po- przez zachowanie jego możliwości krążeniowo-od- dechowych i odporności na zmęczenie. 2 x M. Heydel 37 1/2022 H & B Z D R OW I E