W miarę jak koń odzyskuje siły po kontuzji kończyny, stosuje się coraz twardsze podłoża, które angażują struktury kostne i więzadła, ale nadal oferują pewien stopień amortyzacji. amortyzację, przyczepność oraz rozproszenie sił oddziałujących na ciało zwierzęcia. Badania naukowe wykazały, że twardość i struktura podłoża korelują z intensywnością sił uderzeniowych, co jednocześnie wspiera osiąganie lepszych wyników i zwiększa ryzyko kontuzji (mikrourazy i przeciążenia układu mięśniowo-szkieletowego), w zależności od rodzaju treningu i warunków. Uszkodzenia układu mięśniowo-szkieletowego są częstym problemem zdrowotnym koni sportowych, a rodzaj uszkodzenia jest zależny od dyscypliny, w której dany koń startuje. Końska kończyna ewoluowała pod kątem wydajnej lokomocji i osiągania dużych prędkości, ale brakuje jej dynamicznego dostosowywania się do różnych okoliczności. Duży wpływ na urazy kończyn ma maksymalne obciążenie, moment zetknięcia się kopyta z podłożem (uderzenie) oraz wibracje i wstrząsy. Chwila przyjmowania obciążenia przez kończynę w początkowej fazie podparcia uważana jest za najbardziej krytyczny moment całego cyklu kroku. Kopyto podczas uderzenia o podłoże wielokrotnie wytrzymuje wytworzone wstrząsy i wibracje, które przenoszone są na kości, stawy i mięśnie całej kończyny. Niewłaściwe podłoże może być przyczyną kontuzji, gdy zwierzęta poddawane są ekstremalnym wysiłkom. Podłoża twarde Podłoża twarde, takie jak asfalt, beton czy wysuszony piasek albo gleba, charakteryzują się niską amortyzacją. Oznacza to, że przy każdym kroku kończyny konia są narażone na duże siły uderzeniowe, które nie są efektywnie rozpraszane. Intensywny trening na twardych nawierzchniach może skutkować mikrourazami w obrębie stawów i więzadeł, co w konsekwencji prowadzi do stanów zapalnych i przewlekłych problemów zdrowotnych, a w skrajnych przypadkach – nawet do złamania kości. W kontrolowanych warunkach i na odpowiednim poziomie intensywności trening na twardszych podłożach może pomóc we wzmocnieniu struktur kostnych i więzadeł konia. Kluczowe jest tutaj jednak zachowanie balansu między rodzajem nawierzchni a intensywnością treningu. Podłoża miękkie Zbyt miękkie podłoża, takie jak głęboki piasek czy błoto, sprawiają, że koń musi wkładać większy wysiłek w wydobywanie kończyn z grząskiego podłoża. To dodatkowe obciążenie może prowadzić do nadwyrężenia ścięgien i więzadeł, zwłaszcza w okolicach stawów skokowych i nadgarstkowych. Długotrwałe treningi na tego typu podłożu mogą prowadzić do chronicznych problemów, takich jak zapalenie ścięgien, co z kolei może wymagać długotrwałej rehabilitacji. Jednak w niektórych przypadkach podłoże o umiarkowanej miękkości może być korzystne, ponieważ angażuje większą liczbę mięśni i wspiera rozwój siły oraz elastyczności kończyn, jeśli trening jest właściwie kontrolowany. Podłoża syntetyczne Podłoża syntetyczne, które są coraz popularniejsze w ośrodkach treningowych, stanowią kompromis między twardością a elastycznością. Składają się z mieszanki piasków, włókien syntetycznych, gumy i w zależności od producenta dodatkowych substancji. Tego typu nawierzchnie mają na celu maksymalizację bezpieczeństwa i wydajności konia, zapewniając optymalną równowagę między amortyzacją a przyczepnością. W sportach jeździeckich, takich jak skoki przez przeszkody, ujeżdżenie czy wyścigi, podłoża syntetyczne są preferowane ze względu na ich kontrolowane właściwości. Mają zdolność do minimalizowania ryzyka kontuzji poprzez równomierne rozpraszanie sił uderzeniowych oraz zapewnienie stabilności podczas dynamicznych manewrów. Każda z konkurencji jeździeckich wymaga specyficznych parametrów podłoża, aby zapewnić optymalne warunki dla zdrowia i wydajności konia. W skokach przez przeszkody konie muszą mieć zapewnioną doskonałą przyczepność i amortyzację podczas lądowania, co jest szczególnie istotne dla zdrowia stawów i ścięgien. Podłoża syntetyczne, które oferują równowagę między elastycznością a stabilnością, są tutaj idealnym rozwiązaniem. W ujeżdżeniu z kolei kluczowe jest podłoże o stabilnej, ale niezbyt twardej powierzchni, które zapewnia końskiemu ciału odpowiednią podporę podczas precyzyjnych figur. Nawierzchnia musi być na tyle elastyczna, aby minimalizować siły działające na kończyny, ale także na tyle stabilna, aby umożliwić płynny ruch. Z kolei w wyścigach konnych elastyczność nawierzchni ma kluczowe znaczenie dla zachowania wydolności i prędkości, a jednocześnie minimalizowania przeciążeń. 64 1/2025 H & B ZDROWIE
RkJQdWJsaXNoZXIy NzIxMjcz