Horse&Business 2/2022

Koń przeznaczony do rajdów konnych musi nabyć wie - lu umiejętności potrzebnych w terenie. Według Włodzi - mierza Kario, większość koni z ośrodków nie nadaje się na rajdy. Zdecydowanie lepsze są konie, które chodzą na po - kazy konne i musztrę, konie łuczników itd., zaznajomione z różnymi nieprzewidzianymi hałasami. Koń nie może też bać się wejść do wody lub na most czy przekroczyć zwa - lone drzewo. Koń rajdowy powinien być łagodny, nie być płochliwy, musi być zdyscyplinowany, nie może mieć ten - dencji do ścigania się na otwartych przestrzeniach i musi być obeznany z grupą koni. – Najlepsze konie na rajdy to konie nieduże, do 160 cm wzrostu. Większe są bardziej po - datne na kontuzje i szybciej tracą kondycję, wymagają lep - szej karmy i większej ilości paszy treściwej. W terenie już samo wejście i zejście z konia, gdzie na grzbiecie znajduje się stroczone siodło z bagażami, jest wyzwaniem – zazna - cza Włodzimierz Kario. Rajd konny wymaga też odpowiedniego przygotowania jeźdźca. – Jazda godzinna na placu raz w tygodniu to nie jest rajd, na którym siedzi się w siodle ok. 6 godzin dzien - nie. Trzeba trochę jeździć konno we wszystkich chodach i mieć ogólną sprawność fizyczną. Czasami podczas rajdu zdecydowanie trudniej jest wytrzymać psychicznie niż tyl - ko fizycznie – konkluduje Włodzimierz Kario. Modelowa wyprawa Każdy miłośnik spędzania wolnego czasu w siodle wie, że cała przyjemność w rajdzie polega na zachwycaniu się prze - pięknymi widokami. Zatem aby powstała atrakcyjna trasa turystyczna do jazdy konnej, trzeba ją wytyczyć w miejscu ciekawym przyrodniczo. – Organizacja rajdów konnych to rodzaj działalności, którego nie da się podjąć bez pasji. Najważniejsze w turystyce konnej są możliwości i atrakcje turystyczne regionu, w którym rozpoczyna się działalność. W moim przypadku Kaszuby Północne oferują piękne lasy, możliwość wyjazdu nad morze, a także wiele miejsc cieka - wych pod względem kulturowym, przyrodniczym i histo - rycznym: liczne pałace, pomniki przyrody, jeziora – mówi Agata Kornacka ze Stajni pod Gwiazdami. Szlak konny musi być też bezpieczny. Pochylenie po - dłużne szlaków konnych nie powinno przekraczać 20%, a poprzeczne 15%. W obrębie korytarzy szlaków konnych nie powinny rosnąć gatunki roślin toksycznych dla konia, a także nieodpornych na zniszczenia lub trudno się regene - rujących, a tym bardziej objętych ochroną. Szlak należy wyposażyć w tablice informacyjne i czytel - nie oznaczyć, szczególnie w miejscach, gdzie są przejścia przez drogi publiczne. Niezbędne są też znaki ostrzegaw - cze dla kierowców na drogach. O szlak turystyczny należy dbać, np. sprawdzać jego przejezdność (usuwać zwalone drzewa) czy poprawiać znakowanie. Z punktu widzenia tu - rystów konnych bardzo ważne jest podłoże znajdujące się na trasie szlaku, ponieważ koń jako zwierzę z wrażliwymi kopytami ma problemy z poruszaniem się po twardej na - wierzchni. Należy unikać też dróg asfaltowych, chociaż nie zawsze jest to możliwe, – Przykładowo na trasie Transbe - skidzkiego Szlaku Konnego z Zubrzycy do Bukowiny idzie się asfaltem lub przez miasta, a w czasie tworzenia szlaku były to rejony niezabudowane – przyznaje Edward Pawlus. Najlepiej osobno wytyczyć trasę pieszo-rowerową i konną. Ważna jest też baza, w której zatrzymują się jeźdźcy: miej - sca popasowe czy biwakowe. Najlepiej też, aby były padoki dla konia. Zasadniczą sprawą jest dostęp do wody. Konia podczas rajdu należy poić wszędzie, gdzie tylko można, i karmić mały - mi porcjami, ale bardzo często, na każdym postoju. Po trudach jazdy konnej miło jest odpocząć w ładnym ośrodku jeździeckim. Na danym szlaku ośrodki te zresztą powinny ze sobą współpracować. A jeśli zapewnią one do - datkowe atrakcje, typu relaks w saunie, to będzie to idealne podsumowanie jeździeckiego dnia. Barbara Krawczyk 24 2/2022 H & B T E M A T W Y D A N I A REKLAMA