cych próg fizjologicznego obciążenia, dochodzi do reakcji zapalnej pochewki ścięgna lub zmian zwyrodnieniowych samego ścięgna bądź obu procesów, a w efekcie – przy niewystarczającym procesie naprawczym – do osłabienia lub zerwania ścięgna. Uszkodzenie ścięgna może być również wynikiem powtarzających się napięć w związku z kumulowaniem się częstych mikrourazów. Istnieją różne hipotezy dotyczące mechanizmów prowadzących do uszkodzenia ścięgien przy ich przeciążeniu. Bierze się pod uwagę: niedokrwienie podczas maksymalnego rozciągnięcia oraz podczas reperfuzji, niekorzystny wpływ wolnych rodników tlenowych, przegrzanie ścięgna. Przedłużona stymulacja mechaniczna ścięgna pobudza produkcję działających przeciwzapalnie cytokin i prostaglandyn, również przez tenocyty (składnik ścięgna kontrolujący metabolizm). Obraz histopatologiczny Przy urazach ścięgien obraz histopatologiczny wykazuje cechy upośledzonego gojenia, z zaburzonym układem i jakością włókien kolagenu, zwiększoną liczbą komórek oraz zwiększoną ilością glikozaminoglikanów pomiędzy włóknami, a także rozproszoną neowaskularyzacją. Prawdziwy odczyn zapalny z tworzeniem tkanki ziarninowej jest spotykany rzadko, występuje głównie w przypadku całkowitego zerwania ścięgna. Neowaskularyzacja z wrastaniem nowych naczyń krwionośnych do obszarów słabo ukrwionych jest typowa dla przewlekłej tendinopatii (patologiczny stan kliniczny ścięgna) i może odpowiadać za nasilone odczuwanie bólu. Obraz makroskopowy Makroskopowo ścięgno traci prawidłowy lśniąco biały wygląd, staje się szarobrązowe, amorficzne, często pogrubiałe. Tendinopatie przebiegają czasami bez objawów klinicznych, a często pierwszym ich objawem jest dopiero zerwanie ścięgna. Mogą jednak współistnieć z objawową paratendinopatią, czyli zmianami patologicznymi wokół ścięgna, takimi jak: obrzęk, przekrwienie, wysięk w pochewce ścięgna z wyczuwalną krepitacją podczas badania. W związku z tym leczenie tendinopatii powinno być ukierunkowane raczej na powstrzymywanie zmian struktury ścięgna niż procesu zapalnego, z odpowiednimi okresami wypoczynku oraz wzmacniania ścięgna. Dlatego przy każdym podejrzeniu urazu ścięgnowego, przy każdej zmianie ciepłoty tkanek w okolicy śródręcza bądź śródstopia, obrzęku czy bolesności niezwłocznie zwracamy się do lekarza weterynarii bądź zoofizjoterapeuty. aa 48 2/2025 H & B zdrowie reklama
RkJQdWJsaXNoZXIy NzIxMjcz