HORSE&BUSINESS 3/2021

tylicznej zewnętrznej czaszki i ciągnące się aż do okolicy miednicy. Mięśnie nad wyrostkami poprzecznymi są łatwo dostęp- ne do badania czy miejscowego leczenia. Z kolei leczenie i badanie mięśni usytuowanych pod kręgami, pod wyrost- kami poprzecznymi, do których należą mięsień lędźwiowy większy, mniejszy i biodrowo-lędźwiowy, jest utrudnione. Funkcją mięśni jest stabilizacja i poruszanie układu kostne- go. W tym przypadku chodzi o kręgi. Ze względu na okolicę można wyróżnić: kręgi szyjne (7), piersiowe (18), lędźwiowe (5), krzyżowe (zrośnięte ze sobą, tworzące kość krzyżową, 5) i ogonowe (ok. 18). W każdym z wymienionych odcinków kręgi mają specyficzną budowę. Pomiędzy sąsiadujący- mi kręgami formują się otwory międzykręgowe, którymi dochodzą do i odchodzą od rdzenia naczynia i nerwy. Mobilność kręgów Przylegające do siebie kręgi łączą się ze sobą za pomo- cą wyrostków stawowych przednich i tylnych. Istnieje 260 stawów o różnej ruchomości, które występują pomię- dzy sąsiadującymi ze sobą kręgami. Mobilność kręgów jest wręcz niewiarygodna. Oprócz ruchów zginania i prostowa- nia wykonują ruchy wokół własnej osi, najobszerniej w od- cinku Th 9-14, aż o ok. 20 stopni! Badania kliniczne Przystępując do badania, w pierwszej kolejności należy przeprowadzić wywiad. Następnie wykonuje się badania kliniczne. Można je podzielić na badanie konia w spoczyn- ku i ruchu. W spoczynku bada się bolesność mięśni i ru- chomość poszczególnych odcinków kręgosłupa. Następnie przeprowadza się badanie w ruchu bez siodła, z siodłem bez jeźdźca, a na końcu z siodłem i pod jeźdźcem. Kolej- nym badaniem może być badanie rentgenowskie, a dalej ultrasonograficzne. Niekiedy, w trudniejszych przypad- kach, można posiłkować się dodatkowymi badaniami, do których należą termowizja i scyntygrafia. Termowizja uka- zuje miejsca o podwyższonej ciepłocie, co jest skorelowane ze stanem zapalnym. Jedna z pięciu cech zapalenia to właśnie podwyższona ciepłota. Metoda ta posiada pewną wadę, gdyż ukazuje ciepłotę powierzchownych obszarów ciała. Można ją jednak przeprowadzić w warunkach stajen- nych, nie jest droga i jest nieinwazyjna. Podejrzewając „problemy z grzbietem”, należy rozpocząć postępowanie od szczegółowego wywiadu, a następnie przeprowadzić dokładne badanie kliniczne w celu ustalenia przyczyn zaistniałej sytuacji. Kolejnym etapem będzie zastosowanie leczenia ogólnego lub miejscowego, a ostatnim usunięcie pierwotnego lub wtórnego czynnika wywołującego problem. AdobeStock/Talitha 35 H & B Z D R OW I E 3/2021