2. planowanie treningu – jeśli analiza motoryczna przebiegła pomyślnie, przystępujemy do planowania dalszych działań: treningów dodatkowych, wizyt zoofizjoterapeuty, zajęć pozatreningowch, doboru rodzaju wykonywanych ćwiczeń, ich częstotliwości, sposobów na odpoczynek, relaksację i odnowę biologiczną, 3. trening właściwy wraz z monitorowaniem postępów – treningi i kontrola postępów powinny odbywać się regularnie, w systemie zaplanowanym przez trenera. Winny być także regularnie monitorowane w celu kontroli postępów i ewentualnej modyfikacji planu działania. Każda dyscyplina sportowa ma inną specyfikę: skoki przez przeszkody, ujeżdżenie, WKKW, zaprzęgi, wyścigi, western – każda z nich wymaga od konia nieco innych predyspozycji. Z tego względu bardzo ważne jest, aby współpracować z takim specjalistą, który zajmuje się właśnie daną dyscypliną. Inne działania będą bowiem wymagane przy skokach przez przeszkody (gdzie skupia się przede wszystkim na skoczności i zwinności), inne zaś przy WKKW (gdzie ponownie trenuje się całe ciało, jednak z nastawieniem na szybkość, równowagę, wytrzymałość oraz wzmacnianie kończyn). Sprawność motoryczna Szczególnie ważnym etapem w życiu konia dla kształtowania motoryczności jest okres młodzieńczy. Młody koń nabywa wówczas umiejętności przydatne na dalszych etapach jego życia. Do podstawowych umiejętności motorycznych można zaliczyć stęp po różnych podłożach, galopowanie, skakanie przez nierówności terenu, kulanie się, brykanie itp. Tempo rozwoju fizycznych uwarunkowań zależy od ilości czasu spędzanego przez młodego konia na aktywnościach. Dlatego tak ważną częścią końskiego życia jest przebywanie na padoku, łące lub innym wybiegu, zapewniającym swobodny ruch! Z kolei rozwój umiejętności precyzyjnych następuje stopniowo. Dla rozwoju sprawności motorycznej ważne jest poczucie rytmu i poczucie własnego ciała, co przychodzi stopniowo. Także ta umiejętność rozwijana jest w ruchu. Główne cele związane z motorycznością obejmują: dążenie do zwiększania skuteczności ruchów konia, podnoszenie efektywności ruchu i zastosowanie ruchu jako środka stymulacji rozwoju. Kształtowanie cech motorycznych ma miejsce już od najmłodszych lat zwierzęcia. Powinno się to robić w każdym wieku poprzez odpowiednio dobraną kinezyterapię. Rozdzielenie ćwiczeń na szczególną specyfikację kształtowania poszczególnych cech sprawnościowych jest umowne, ponieważ chcąc udoskonalić jedną z nich, organizm automatycznie ćwiczy pozostałe. Elastyczność (gibkość) Gibkość to zdolność konia do osiągania dużej amplitudy wykonywanych ruchów. W kinezyterapii ćwiczenia skierowane na kształtowanie tej cechy mają na celu wyrobienie, utrzymanie lub przywrócenie fizjologicznego zakresu ruchomości w stawach. Zasady ćwiczeń: • każde ćwiczenie musi być wykonane w pełnym zakresie ruchomości w stawie lub – w przypadku koni po kontuzjach – dążąc do niego, • w przypadku małej siły mięśniowej należy prowadzić ćwiczenia bez dużego obciążenia. Koordynacja ruchowa Koordynacja ruchowa to zdolność do precyzyjnego wykonywania złożonych czynności ruchowych. Zasady ćwiczeń: • konieczne jest wielokrotne powtarzanie konkretnego ćwiczenia, • trudność ćwiczeń należy stopniować, od łatwych do trudniejszych, • wymaga się dbałości o precyzję wykonywanych ruchów, co z kolei wymaga od konia pełnej koncentracji. Równowaga Równowaga to możliwość stałego utrzymania ciała w wybranej pozycji. Równowaga jest ściśle połączona z koordy- 46 3/2025 H & B zdrowie
RkJQdWJsaXNoZXIy NzIxMjcz