Fot. 2 x Radomir Henklewski Radiogram wykonany w projekcji grzbietowo-podeszwowej, ukazujący szpary stawowe jednorodne pod względem szerokości. Zaznaczone strzałkami stawy to od góry: 1 – staw śródstępowy bliższy, 2 – śródstępowy dalszy (DIT), 3 – stępowo-śródstopowy (TMT) 1 Radiogram wykonany w projekcji skośnej, boczno-grzbietowo-podeszwowo-przyśrodkowej, ukazujący szpary stawowe jednorodne pod względem szerokości. Zaznaczone strzałkami stawy to od góry: 1 – staw śródstępowy bliższy, 2 – śródstępowy dalszy (DIT), 3 – stępowo-śródstopowy (TMT) 2 Staw skokowy składa się z czterech przedziałów, w których można wyróżnić: staw stępowo-podudziowy, skokowo-piętowy, śródstępowy bliższy, śródstępowy dalszy (ang. DIT) i stępowo-śródstopowy (ang. TMT). Posiada on jedną torebkę włóknistą i trzy maziowe. To właśnie tych dwóch stawów wymienionych na końcu, zlokalizowanych dystalnie, dotyczy szpat, czyli Distal Intertarsal Joit (DIT) i Tarso-Metatarsla Joint (TMT). Angielskie skróty warto zapamiętać, gdyż spora część lekarzy weterynarii posługuje się nimi, opisując zmiany radiograficzne lub stawiając diagnozę (fot. 1 i 2). Do typowych kontuzji tego stawu u koni należą: choroba zwyrodnieniowa stawów stępu – szpat (osteoartroza OA), osteochondroza stawu podudziowo-stępowego (OCD) i problemy wynikające z bezpośredniego urazu wyniosłości kostnych, takich jak kość piętowa, podpora kości piętowej i kostka boczna. Czynniki, które mogą wpływać na rozwój szpatu, obejmują wiek konia, jego wagę, rasę, częstotliwość i intensywność pracy oraz jego budowę. Dotknięte chorobą konie często wykazują wtórnie „problemy z grzbietem”, czyli ból przy palpacji mięśni grzbietu. Dzieje się tak, ponieważ muszą kompensować pierwotny ból stawu skokowego. Zmieniają wzorzec ruchowy kończyny miednicznej, co wpływa na przeciążanie wyższych partii kończyny i ciała zwierzęcia. Anatomia stawu skokowego Omawiając anatomię tego skomplikowanego stawu, należy wspomnieć koniecznie o jego mobilności. Największa ruchomość występuje w stawie stępowo-podudziowym i wynosi 98%, a im niższe piętro, tym mniejsza jego ruchomość. Zakres ruchu dwóch dystalnych pięter wynosi zaledwie ok. 2%. Czyli, jak można wnioskować, omawiane piętra stawu stępu nie są niezbędne do poruszania się konia. Ma to kluczowe znaczenie przy leczeniu, szczególnie operacyjnym, o czym będzie mowa w dalszej części artykułu. Są one podatne na niestabilność, delikatne mikroruchy opisywane jako „szufladowe”, które prowadzą do rozwoju stanu zapalnego. Powtarzają3/2025 49 H & B zdrowi e
RkJQdWJsaXNoZXIy NzIxMjcz