angażowanego wejścia w szereg, wypracowanie pozytywnej reakcji na impuls jeźdźca i wyrobienie zaangażowania do ruchu naprzód w jeździe na wprost. Linia wraz z potrójnym szeregiem została pokonana kilka razy, za każdym razem usiłując wspomóc lekkim impulsem, ale także troszkę zostawiając w dobrych momentach konia samego, tak aby to on przejmował inicjatywę. Warto pamiętać, że zawsze jeszcze można wspomóc zwierzę dodatkowymi pomocami, już podczas samych zawodów. Za każdym razem należy też pamiętać o nagrodzie. W efekcie przeprowadzonych działań koń rozluźnił się, zaczął sam z siebie pchać się do przodu, chcąc pokonać kolejne przeszkody. Zrozumiał, że nie ma czego się bać. Oczywiście, przy jego zaangażowaniu jest mu znacznie łatwiej. A po zadaniu czeka go nagroda. W ten sposób koń zaczął bawić się skokami. A jak szybko przeniosły się te umiejętności na zbliżające się zawody? Podczas wydarzenia zawodniczka znalazła czas na podjechanie do szeregu tuż przed startem na zawodach i na W kontroli tego elementu pomagały dwa wspomniane już wcześniej drągi tworzące korytarz. Należy obserwować również, czy widok drugiej przeszkody z białym, mogącym nieco wystraszyć, płotkiem nie cofa konia po pierwszym skoku i nie powoduje braku chęci do ruchu naprzód. W tym przypadku zawodniczka musi wykazywać się swoim doświadczeniem i czuciem. Może lekko motywować impulsem do ruchu naprzód, ale bez bardzo gwałtownej reakcji, tak aby uzyskać efekt chęci do ruchu, a nie przestraszyć konia nadmierną reakcją. Za każdym razem warto nagradzać konia smakołykiem, gdy jesteśmy zadowoleni z zaangażowania konia i jego pozytywnych reakcji. W ten sposób możemy wywołać jak najbardziej pozytywne doznania u konia po pokonaniu szeregu (fot. 4). Ponownie – po uzyskaniu dobrego efektu całej pracy, gdzie zrelaksowany koń wchodzi w ustawiony szereg, pchając się w nim chętnie na wprost – został dostawiony trzeci człon całego szeregu. Dodatkowo został postawiony kolejny okser w odległości 10,2 m, co utworzyło ostateczną wersję naszego potrójnego szeregu, okser fula galopu stacjonata, dwie fule galopu okser. Całość ćwiczenia wyglądała teraz jak na załączonym schemacie: stacjonata z lewej lub prawej, jazda po łuku, 5 fuli galopu, potrójny szereg (fot. 5, rys. 1, 2). Odległości między przeszkodami w szeregu nie były szerokie, a przeszkody nie były bardzo wysokie – biorąc pod uwagę możliwości i umiejętności konia, były one na poziomie 110 cm i 115 cm. Spokojna współpraca Ogólnym celem nie było przeciskanie konia na siłę przez duże wysokości na maksymalnych szerokościach między przeszkodami. Chodziło o zachęcenie do spokojnego, zaNie każdy koń jest stworzony do pokonywania konkursów 150 cm, trzeba umieć określić graniczne możliwości fizyczne i psychiczne swojego konia, aby nie zabić w nim serca do skakania. 4 5 Fot. 2 x Maciej Wojciechowski 55 4/2023 H&B SZKOŁA JEŻDZIECKA
RkJQdWJsaXNoZXIy NzIxMjcz