utraty wzroku może być też zmieniona równowaga konia. Pokazują to przechyleniem głowy lub zmianą postawy, mogą też chodzić w kółko. W miarę upływu czasu następuje akceptacja utraty wzroku, a zachowanie poszczególnych zwierząt staje się bardziej ustabilizowane i przewidywalne. Właściciele niewidomych koni podają, że okres przystosowawczy trwa od kilku tygodni do kilku miesięcy. Bezpieczeństwo w fazie adaptacji Bezpieczna adaptacja do ślepoty w dużym stopniu zależy od temperamentu konkretnego konia. Niektóre konie wykazują tak niewielkie zmiany w zachowaniu, że są one prawie niedostrzegalne przez właścicieli. Takie konie bardzo szybko orientują się w otoczeniu, bez żadnych problemów akceptując ślepotę. Jednak konie, które w okresie adaptacyjnym wykazują nadmierny strach, mogą być niebezpieczne. Szalone zachowanie (np. kręcenie się w boksie, rżenie do towarzyszy w stadzie, ignorowanie poleceń) może spowodować obrażenia konia lub jego opiekuna. Ogólnie rzecz biorąc, największe wyzwania stanowią konie o bardzo nerwowym usposobieniu. Zwierzęta o spokojniejszym usposobieniu mogą dobrze się przystosować do nowej sytuacji. Właściciele i inni opiekunowie mogą pomóc koniom przejść przez fazę adaptacji, zapewniając przede wszystkim bezpieczne środowisko i niekiedy cierpliwego przyjaciela, którym może być inny koń, osiołek, a dobrymi przewodnikami bywają także kozy. Konie niewidome muszą być pod troskliwą opieką weterynaryjną i codzienną opieką znanych sobie osób. Zachowanie rutyny w codziennych czynnościach, porach karmienia, wychodzenia na ten sam padok itd. stwarza bezpieczne warunki do szczęśliwego życia. Czasami trzeba dokonać trudnych wyborów i niektóre niewidome konie poddaje się eutanazji. Rzadko kiedy tę decyzję podejmuje się pochopnie, ale czasami jest to najlepsza alternatywa zarówno dla konia, jak i dla zaangażowanych w nią ludzi. W innych przypadkach niewidome konie są utrzymywane przez wiele lat jako wartościowe, hodowlane konie i cenni przyjaciele. Dla właścicieli rozważających trudną decyzję, co zrobić z koniem, który stracił wzrok, pomocne mogą być myśli niewidomego, brytyjskiego poety Johna Miltona, który ponad 400 lat temu (1654 r.) napisał te słowa: „To be blind is not miserable; not to be able to bear blindness, that is miserable” („Bycie ślepym nie jest nieszczęśliwe; nie móc znieść ślepoty – to jest nieszczęście). aa ŹRÓDŁO 1. Gilger B.C. (red.): Equine Ophthalmology. Pierwsze wydanie: 9.12.2016. 60 4/2023 H&B ZDROWIE REKLAMA
RkJQdWJsaXNoZXIy NzIxMjcz