Wytrzymałość ogólna dzieli się – w zależności od czasu trwania wysiłku – na wytrzymałość aerobową krótkookresową (wysiłki po 3-10 minut), średniookresową (wysiłki 10-30 minut) i długookresową (wysiłki powyżej 30 minut)1. Wyższy poziom wytrzymałości osiąga się poprzez zmiany adaptacyjne do wysiłku fizycznego. Przejawiają się one zwiększonym potencjałem energetycznym, a tym samym zdolnością do wykonywania coraz większych wysiłków fizycznych. Większe wykorzystanie możliwości organizmu i ekonomiczną pracę obserwujemy wraz ze wzrostem sprawności układów doprowadzających tlen do pracujących tkanek. Ocenę wytrenowania określa się jako stopień przystosowania organizmu do obciążeń fizycznych, interpretując jednocześnie wybrane wskaźniki fizjologiczne. Tętno jest jednym z nich. Wytrzymałość, silnie powiązana z wydolnością, stopniowo wzrasta w przedziale 6-10 lat, aby po 20. roku życia osiąg- nąć szczyt i później stopniowo spadać. Wytrzymałość w WKKW Wysoki poziom wytrzymałości w WKKW wymagany jest jak w żadnej innej dyscyplinie jeździeckiej. W jeździectwie, a w WKKW szczególnie, wartość znamiennych czynności motorycznych uzależniona jest od doskonalenia głównie predyspozycji wytrzymałościowych i szybkościowych. Na turnieju skoków błędy zdarzające się w drugiej części parkuru, a nawet w ostatnim skoku, popełniane są nie na skutek rosnącego stopnia trudności przeszkody, ale na skutek braków kondycyjnych jeźdźca2. Brak wymaganego poziomu wytrzymałości w konkursie skoków, a w próbie terenowej szczególnie, powoduje utratę równowagi jeźdźca i konia, nienormalną pozycję w siodle, inne niż zazwyczaj działanie pomocy i brak pewności jeźdźca. Zespół tych wszystkich „innych” bodźców powoduje u konia niepokój i zwiększone pobudzenie. Jazda konna wymaga wysiłku, którego poziom jest ściśle uzależniony od szybkości jazdy. Wzrost wydatku energetycznego rośnie wraz ze wzrostem szybkości jazdy. Zdolności adaptacyjne do wykonania długotrwałej pracy pozwalają znosić długie stany stresowe wywołane kompleksowym działaniem wszystkich bodźców związanych z wykonywanym wysiłkiem fizycznym w czasie jazdy konnej, w warunkach treningu i zawodów WKKW. Kształtowanie wytrzymałości I. Pierwsza z metod mających na celu kształtowanie wytrzymałości ma charakter pracy ciągłej. Jest to stała i umiarkowana intensywność pracy oraz stosunkowo długi czas pracy: a) intensywność stała: podtrzymująca i kształtująca, b) intensywność zmienna: planowana zmiana intensywności oraz nieplanowana zmiana intensywności, intensywność ta jest zależna od samopoczucia lub ukształtowania terenu; Wytrzymałość w jeździectwie Mirosław Mrozkowiak Fizjoterapeuta, wielokrotny reprezentant Polski w lekkiej atletyce, doktor nauk kultury fizycznej, emerytowany nauczyciel akademicki 42 4/2024 H & B szkoła jeżdziecka H & B szkoła jeżdziecka
RkJQdWJsaXNoZXIy NzIxMjcz