gach uwzględniono szeroki zakres parametrów terapeutycznych, takich jak kształty i sekwencje impulsów pola, a fakt, że terapia PEMF jest skuteczna, stał się już jasny nie tylko w ortopedii. Niemniej jednak jasne zrozumienie podstawowych mechanizmów molekularnych i związanych z nimi solidnych wyników klinicznych pozostaje trudne ze względu na jego różnorodne zastosowanie. To obecnie pozostawia badaczom i klinicystom poruszanie się po obszernym, ale zróżnicowanym portfolio publikacji. Definicja częstotliwości Terapia PEMF to nieinwazyjne leczenie, które polega na zastosowaniu przerywanych, generowanych przez prąd elektryczny impulsów pola magnetycznego w krótkim czasie. Dodatkowy prąd elektryczny jest następnie indukowany w materiałach przewodzących, co prowadzi do wtórnego efektu PEMF w tkance. Ze względu na krótki czas trwania impulsu i zazwyczaj niską częstotliwość powtarzania impulsów pole magnetyczne jest aktywowane tylko na ułamek czasu terapii. Do generowania impulsów z PEMF stosuje się różne kształty fal, od prostokątnych i trójkątnych po sinusoidalne, uwzględniając w ten sposób zakres częstotliwości pola magnetycznego. Czas ekspozycji terapeutycznej może wynosić od kilku minut do kilku godzin. Co ciekawe, mimo że leczenie PEMF jest dostępne od lat, nie ma prawie żadnych wytycznych dotyczących kategoryzacji PEMF. Dlatego też na rynku produktów generujących pole magnetyczne (derki, aplikatory, masażery itp.) jest tak wiele propozycji. Jednym z rodzajów kategoryzacji aparatów generujących pole magnetyczne jest zróżnicowanie ze względu na częstotliwość. IEEE (Institute of Electrical and Electronics Engineers) kategoryzuje częstotliwości elektromagnetyczne na pola magnetyczne ULF (Ultra Low Frequency, < 3 Hz), ELF (Extremely Low Frequency, 3-30 kHz) i VLF (Very Low Frequency, 30-300 kHz). Ogólny problem z definicją częstotliwości polega na tym, że – jak sugeruje nazwa PEMF – stosowane pola magnetyczne są z falami pulsacyjnymi, a nie ciągłymi. W rezultacie termin „częstotliwość” jest najczęściej kojarzony z częstotliwością powtarzania impulsu, z pominięciem zmian pola w impulsie. Dlatego tak ważne jest wyraźne rozróżnienie między częstotliwością powtarzania impulsów a częstotliwością pola. Innym wielokrotnie spotykanym terminem jest HI (High Intensity) PEMF, z silnym szczytowym polem magnetycznym generowanym w tym procesie. Natężenie pola magnetycznego jest zwykle podawane za pomocą gęstości strumienia magnetycznego. Tutaj ponownie widzimy szeroki zakres, od kilku mikroTesli do kilku Tesli. Warto, aby wszyscy użytkownicy aparatów generujących PEMF oraz właściciele koni będących pacjentami zapoznali się z powyższymi parametrami. Biorąc je pod uwagę przy wyborze aparatu, mamy pewność, iż urządzenie, które zastosujemy u końskiego pacjenta, będzie urządzeniem medycznym, a nie „zabawką” na cele marketingowe. Właściwości tkanki Zdolność tkanki do reagowania na zewnętrzne pole magnetyczne jest definiowana przez jej przepuszczalność. W zależności od swoich właściwości magnetycznych tkanka wyrównuje się (paramagnetycznie) lub przeciwstawia (diamagnetycznie) zewnętrznemu polu materii, co skutkuje odpychaniem lub przyciąganiem, zmieniając w ten sposób lokalne pole magnetyczne. Na poziomie makroskopowym tkanka żywego organizmu ma znikomy wpływ na zewnętrzne pole magnetyczne i nie tłumi go. Nie oznacza to jednak, że na poziomie mikroskopowym nie może wpływać na konstytucję molekularną tych tkanek lub narządów. Dla przykładu wewnątrz ciała końskiego znajduje się kilka tkanek zawierających ferromagnetyczne i paramagnetyczne pierwiastki metalowe (np. żelazo i mangan), które silniej reagują na obecność zewnętrznego pola magnetycznego, a tym samym oddziałują z otoczeniem. Przykładem może być krew, która zawiera wysoki procent żelaza ze względu na obecność hemoglobiny. Ale jej właściwości magnetyczne również mają różny poziom natlenienia: krew żylna ma silniejsze właściwości paramagnetyczne niż krew tętnicza. Pole elektryczne Zastosowane zmienne w czasie pole magnetyczne tworzy również zmieniające się pole elektryczne, które może wpływać na tkanki żywe. Jeśli obecny jest materiał przewodzący, zmiana gęstości pola magnetycznego może indukować pole elektryczne. Co ciekawe, oddziaływanie tkanek z polem elektrycznym jest znacznie bardziej zależne od częstotliwości niż od indukcji pola magnetycznego. Pola elektryczne o niskiej częstotliwości nie wnikają dobrze w tkanki, zamiast tego sprzyjają rozwojowi prądu elektrycznego na powierzchni H & B zdrowie Fot. Hofmag 60 4/2024
RkJQdWJsaXNoZXIy NzIxMjcz