nalnego treningu w stymulacji wybranych grup mięśni w celu zwiększenia ich siły i wydajności. Metoda traktowana jest jako uzupełnienie treningu konwencjonalnego. Pożądana siła skurczu mięśni osiągana jest poprzez wysyłanie różnego rodzaju impulsów elektrycznych w zależności od wybranego programu. Pobudzenie wywołuje bezpośredni skurcz włókien mięśniowych, które w konsekwencji reaktywują mięśnie. Metoda jest szczególnie pożądana w zanikach mięśniowych, będących nieodłącznym skutkiem akinezy np. mięśnia czworogłowego uda, po zerwaniu podkolanowego więzadła krzyżowego. Aby zabieg był skuteczny, należy aktywować dużą liczbę włókien mięśniowych poprzez aplikację silniejszej stymulacji. Im wyższa energia stymulacji, tym większa liczba pracujących włókien mięśniowych. Stymulacja elektryczna jest skuteczną metodą przywracania zdolności pracy mięśni bez obciążania układu kostnego, sercowo-naczyniowego i psychiki. 8. Trening wibracyjny – zakłada się, że aktywacja mięśni poprzez trening wibracyjny w ustawieniach długoterminowych powoduje taką samą poprawę jak w klasycznym treningu siłowym. Niezależnie od poziomu treningu, wieku i płci badanych, stymulacja wibracyjna ma lepszy wpływ na siłę kończyn dolnych w porównaniu z zastosowaną tradycyjną metodą bez treningu wibracyjnego. Trening stosowano w drugiej fazie okresu przygotowawczego (w 14. i 15. tygodniu okresu przygotowawczego, z częstotliwością 3 sesji treningowych na tydzień po 20 minut każda). Zaobserwowano istotny wzrost siły eksplozywnej. Zwiększenie intensywności i częstości treningów może prowadzić do większych efektów. Trening wibracyjny przeprowadzany był na wibrującej platformie, co prowadziło do wytrącania organizmu z równowagi, wymuszając tym samym reakcję na każdą wibrację w formie odruchowego skurczu mięśni, od 25 do 50 razy na sekundę. Istotą treningu jest założenie, że mechanoreceptory w ścięgnach reagują na stymulację z platformy, aktywując znacznie większą liczbę włókien mięśniowych (o 98%) w stosunku do ćwiczeń klasycznych. Sposoby na doskonalenie Jak już zostało powiedziane, w przypadku jeźdźców wysoki poziom siły mięśni ręki nie jest wymagany, a koncentracja na rozwoju mięśni tułowia czy kończyny górnej i dolnej powinna być na średnim poziomie. Trening na urządzeniach sprawia, że praca mięśniowa jest izolowana, obciąża wybrane mięśnie, a nie obciąża mięśni ręki. Może to, po dłuższym okresie treningu, skutkować zaburzeniami napięcia mięśniowego w obrębie mięśni stabilizacyjnych tułowia. Innymi słowy, możemy mieć niezwykle silne ramiona, zdolne do dźwigania ogromnych ciężarów, a głębokie mięśnie stabilizacyjne w obrębie brzucha i kręgosłupa nie będą w stanie sprostać tym wymaganiom. Może to prowadzić do kontuzji podczas zwykłych czynności dnia codziennego. Od czego zacząć? Przed każdym treningiem bezwzględnie należy się rozgrzać. Może to być 10- czy 15-minutowy intensywny trucht, zakończony 3-5-minutowym marszem. Należy wykonać kilka ćwiczeń gibkości kończyn górnych i dolnych oraz tułowia. Już w końcowej fazie rozgrzewki można wykonać proste ćwiczenia siły z bardzo małym obciążeniem. Po jej zakończeniu można przejść do części zasadniczej treningu. Pierwszy trening siły Optymalną koncepcją treningową wydaje się być metoda treningu obwodowego. Polega na systematycznym i kolejnym ćwiczeniu poszczególnych zespołów mięśniowych w sali treningowej – wpierw na maszynach o minimalnym obciążeniu, później na stacjach o zindywidualizowanym obciążeniu. Umożliwia to indywidualną adaptację układu mięśniowego do intensywnych wysiłków poprzez dobór obciążenia, intensywności i objętości sesji. Możliwe jest zastosowanie „pustej stacji” dla dłuższej przerwy wypoczynkowej po szczególnie intensywnym ćwiczeniu. Czas wykonywania ćwiczenia i przejścia na kolejną stację uzależniony jest od indywidualnej wydolności uczestników treningu, a zastosowane obciążenie zewnętrzne w postaci ołowianych opasek powinno umożliwić wykonanie 5-7 ruchów. Przy czym ostatni nie powinien być ostatnim możliwym do wykonania ruchem. Po kilku tygodniach 60% ćwiczeń należy wymienić na nowe. W pierwszym treningu skupić się na poprawnym wykonaniu ćwiczenia oraz przyjąć zasadę: jeden obwód stacyjny, 30 sekund ćwiczenie, 60 sekund przejście na kolejną stację. Po etapie ćwiczeń na maszynach i obwodzie stacyjnym kolejnym rozwiązaniem powinny być wielostanowiskowe złożone ćwiczenia przy użyciu wolnych ciężarów, W przypadku jeźdźca, by wykonać skuteczny trening, wystarczy 45 minut. Należy podkreślić, że mięśnie rosną, gdy śpimy – podczas procesu regeneracji, a nie w chwili „dźwigania ciężarów”. 40 4/2025 H & B szkoła jeżdziecka
RkJQdWJsaXNoZXIy NzIxMjcz