na podstawie tylko zdjęć rentgenowskich płuc nie można postawić ostatecznej diagnozy, niezbędne jest wykonanie kolejnych badań. Badanie rentgenowskie w diagnostyce chorób układu oddechowego nie ogranicza się jedynie do klatki piersiowej, możliwe jest również prześwietlenie głowy m.in przy podejrzeniu zaburzeń pochodzących z zatok przynosowych. Pobranie popłuczyn z tchawicy TTW (ang. Trans Tracheal Wash) jest procedurą wykonywaną w przypadku pacjentów, u których podejrzewa się infekcje bakteryjne. Jałowe pobranie materiału, wyizolowanie czynnika infekcyjnego oraz ocena skuteczności działania antybiotyków (antybiogram) zwiększa skuteczność leczenia oraz zmniejsza ryzyko rozwoju oporności powszechnie występujących bakterii na antybiotyki. Badanie nie jest dla konia uciążliwe, przeprowadzane jest w znieczuleniu miejscowym. Bardzo ważne jest wykonanie całej procedury w sposób jałowy, dlatego też rozpoczyna się od wystrzyżenia sierści i jałowego przygotowania okolice, w której procedura będzie wykonywana. Po znieczuleniu miejscowym nacina się skórę i wprowadza do tchawicy wenflon, przez który wprowadzany jest kateter (fot. 3). Za jego pomocą następują podanie jałowego roztworu soli fizjologicznej oraz jego bezpośrednia aspiracja (fot. 4). Tak pobrany materiał umieszcza się w specjalnej probówce, przeznaczonej do wykonywania badań mikrobiologicznych, oraz niezwłocznie dostarcza do laboratorium. Taki sposób przeprowadzenia badania daje największą gwarancję uniknięcia zanieczyszczeń, pochodzących z górnych dróg oddechowych, które mogłyby wpłynąć na zafałszowanie wyników badania (fot. 5). Badanie endoskopowe Endoskopia jest pojęciem ogólnym oznaczającym wprowadzenie do wnętrza ciała aparatu zaopatrzonego w kamerę. Na przestrzeni ostatnich lat technika badań endoskopowych wraz z szybkim postępem technologicznym bardzo zyskała na jakości. Obecne endoskopy wyposażone są w kamery, które umożliwiają nagrywanie zdjęć i filmów w wysokiej rozdzielczości. W badaniu endoskopowym układu oddechowego oglądać możemy jedynie górne drogi oddechowe (np. badanie dedykowane krtani – laryngoskopia) lub cały układ oddechowy – bronchoskopia, czyli ocena górnych i dolnych dróg oddechowych, zakończona w oskrzelach, od których pochodzi nazwa badania. Bronchoskopia wykonywana jest po podaniu premedykacji, w której skład wchodzi m.in. lek mający działanie przeciwkaszlowe. W trakcie badania oglądamy przewody nosowe, gardło, krtań, tchawicę oraz oskrzela. W obrębie gardła ujście mają worki powietrzne, które również można ocenić przy użyciu endoskopu. Ta część badania jest szczególnie istotna przy krwawieniach z nosa lub podejrzeniu infekcji paciorkowcowej, tzn. zołzów. Możliwe jest również wykonanie sinoskopii, czyli obejrzenia i oceny wnętrza zatok przynosowych. Badanie to można przeprowadzić mało inwazyjnie przez ujście zatok do nosa, jednak niezbędny jest do tego endoskop o bardzo niewielkiej średnicy (2 mm) i długości minimum 18 cm. Najczęściej zatoki ogląda się po wcześniejszym wykonaniu trepanacji, czyli otworu w kości czaszki umożliwiającego wprowadzenie endoskopu. Endoskopia umożliwia ocenę ilości i konsystencji zalegającej wydzieliny zarówno w tchawicy, jak i w oskrzelach. W trakcie badania stwierdzić można obrzęk rozwidlenia tchawicy, stopień przekrwienia błon śluzowych układu oddechowego, a także obecność makroskopowych patologii w drogach oddechowych. Podczas badania możliwe jest też pobranie materiału do badania histopatologicznego przy użyciu kleszczyków biopsyjnych wprowadzanych przez kanał roboczy. Kanałem roboczym można wprowadzić specjalne katetery umożliwiające pobranie materiału do badania bakteriologicznego bezpośrednio z oskrzeli. Wskazaniem do takiej drogi uzyskania materiału są przede wszystkim pro3 TTW: wprowadzenie kateteru do światła tchawicy 4 TTW: aspiracja płynu ze światła tchawicy Fot. 2 x Radomir Henklewski 50 4/2025 H & B zdrowie
RkJQdWJsaXNoZXIy NzIxMjcz