Lider Biznesu. Ogrodniczy Magazyn Branżowy 49 POZIOM WYŻEJ w tym olejki lotne, hamują rozwój bakterii i są pomocne w zwalczaniu infekcji bakteryjnych. Z nasturcji przygotowuje się suplementy diety. Zawartość związków chemicznych obecnych w nasturcjach i ich właściwości powodują, że są stosowane w leczeniu chorób układu moczowo-płciowego, sercowo-naczyniowych, infekcji górnych dróg oddechowych, złego stanu skóry i włosów. Medycyna andyjska wskazuje na stosowanie nasturcji w celach dezynfekcyjnych, do gojenia ran oraz do stymulacji oczyszczania i odkrztuszania flegmy. Właściwości nasturcji wykorzystywane są również w kosmetyce. Z udziałem roślin powstają preparaty łagodzące podrażnienia skóry oraz pielęgnujące cerę, szczególnie trądzikową i tłustą, a także włosy. Nasturcja jest rośliną jednoroczną. Nasiona (a właściwie owoce) wysiewa się dopiero od połowy maja wprost na miejsce stałe (nie lubią uszkadzania korzeni w czasie pikowania). Rozwój roślin można przyspieszyć, wykonując siew w kwietniu do doniczek w mieszkaniu. Miejsce do uprawy w ogrodzie powinno być nasłonecznione, a podłoże przepuszczalne, stosunkowo mało zasobne. Nasturcje symbolizują życzliwość, opiekuńczość, a także gościnność. DIETA ROŚLINNA WE WSPOMAGANIU ZDROWIA Ola Tafelska, doradca żywieniowy, Poznań Jedzenie jest jedną z podstawowych potrzeb człowieka, oprócz zaspokajania głodu pełni jeszcze wiele innych symbolicznych funkcji – współtworzy nasz obraz ja, stanowi o tożsamości kulturowej i jest środkiem komunikacji. Jednak w obecnych czasach wielu z nas nie przywiązuje do jedzenia wielkiej wagi, bagatelizuje je, nie znajdując czasu na: przygotowanie posiłków, spożywanie ich z należytą uważnością i wspólnie, rodzinnie przy stole. W świecie wszędobylskich usług i technologii nierzadko zatrudniane są firmy cateringowe do serwowania posiłków zgodnie z indywidualnymi potrzebami (specjalistyczne diety, nietolerancje pokarmowe), a rodzinne kolacje są spożywane w obecności smartfonów stanowiących najlepsze towarzystwo i rozrywkę. Wzorce, z jakich czerpią ludzie, często są wynoszone z domu. Prawie każdy jedzeniem zastępuje inne potrzeby (np. substytut więzi, okazywanie uczuć, nuda), jedzeniu czasem towarzyszą emocje, których nie powinno tu być (nagradzanie/ karanie, redukowanie napięć). Co i jak może zostać zrobione, aby poradzić sobie ze złymi wzorcami, aby przyszłe pokolenia miały je dobre? Dieta roślinna jest najprostszą i najbardziej pożądaną w czasach epidemii chorób cywilizacyjnych. W tym kontekście ważne są trzy pojęcia: • bioróżnorodność – ma kluczowe znaczenie dla ekosystemów; ogród jadalny jest kontrolowanym przez człowieka środowiskiem, tym zdrowszym, im więcej organizmów znajduje się w jego obrębie; ważne jest bogactwo gatunkowe uprawianej flory oraz gleby, z której to rośliny czerpią wodę i składniki mineralne niezbędne do ich prawidłowego rozwoju; • uważność – czyli dostrzeganie istotnych zjawisk i reagowanie na nie; dotyczy to zarówno uprawy roślin, jak i m.in. konsumowania jego produktów (wspólny stół, to co na nim jest serwowane i jaka atmosfera panuje podczas posiłków); • współzależność – często pomijana lub niedostrzegana; wpływ środowiska na uprawiane rośliny i człowieka, roślinnego pokarmu na człowieka i środowisko oraz człowieka na środowisko ogrodu i uprawiane rośliny. W powiązaniu z tematem ważne jest propagowanie idei miejskiego ogrodnictwa społecznościowego w edukacji prozdrowotnej i żywnościowej. PRAKTYKA MINDFULNESS W OGRODZIE – INTEGRACJA PRAKTYK UWAŻNOŚCI Z TERAPIĄ OGRODNICZĄ Bożena Szewczyk-Taranek, Katedra Roślin Ozdobnych i Sztuki Ogrodowej Wydział Biotechnologii i Ogrodnictwa Uniwersytet Rolniczy w Krakowie Praktyka uważności w ogrodzie polega na obcowaniu z naturą poprzez uważną świadomość chwili obecnej, co sprzyja poprawie samopoczucia psychicznego i emocjonalnego. Włączając uważność do czynności ogrodniczych, osoby praktykujące doświadczają obniżenia poziomu stresu, poprawy nastroju i większej ogólnej satysfakcji z życia. Podejście to nie tylko wykorzystuje nieodłączne korzyści terapeutyczne ogrodnictwa, ale także wzmacnia je poprzez pogłębione i uważne zaangażowanie, oferując holistyczne i przystępne narzędzie do zastosowania zarówno osobistego, jak i profesjonalnego. Przykładami praktyk uważności w ogrodzie mogą być „uważny siew”, w którym koncentracja dotyczy dotyku gleby i umieszczania każdego nasiona; „obserwacja sensoryczna”, czyli świadome doświadczanie ogrodu wszystkimi pięcioma zmysłami; „uważne podlewanie”, podczas którego zwraca się uwagę na sposób, w jaki woda przepływa przez glebę i życiodajny proces, który reprezentuje. Praktyką uważności jest także medytacja podczas spaceru po ogrodzie, który powinien być powolny i połączony np. ze świadomym odczuwaniem stabilności gruntu pod stopami, co pomaga w uziemieniu i wzmocnieniu głębszego połączenia z naturą. Kulminacją pracy ogrodnika są zbiory, które połączone z praktyką wdzięczności przynoszą wzmocnienie poczucia własnej wartości, budowanie silnej woli i motywację do działania.
RkJQdWJsaXNoZXIy NzIxMjcz