LIDER BIZNESU 3/2020

61 Lider Biznesu. Ogrodniczy Magazyn Branżowy RÓŻNICE MIĘDZY KULTURAMI WYSOKIEGO I NISKIEGO KONTEKSTU KULTURA WYSOKIEGO KONTEKSTU KULTURA NISKIEGO KONTEKSTU Komunikacja za pomocą ukrytych znaczeń Komunikacja dosłowna Komunikacja niewerbalna Komunikacja werbalna Podporządkowanie działań relacjom międzyludzkim Oddzielanie pracy od relacji międzyludzkich Cenienie zbiorowych inicjatyw i podejmowania decyzji Cenienie indywidualnych inicjatyw i podejmowania decyzji Postrzeganie relacji pracodawca-pracownik jako osobistej Postrzeganie relacji pracodawca-pracownik jako bezosobowych Poleganie na intuicji i zaufaniu Poleganie na faktach i statystykach Preferowanie stylu niebezpośredniego w wypowiedziach pisemnych i ustnych Preferowanie stylu bezpośredniego w wypowiedziach pisemnych i ustnych Logika nielinearna i dochodzenie na wniosków „na około” Logika linearna Postępowanie zgodnie z duchem prawa Postępowanie zgodnie z literą prawa KULTURY KOLEKTYWIZMU KULTURY INDYWIDUALIZMU Liczą się relacje międzyludzkie (koncentracja na procesie) Liczy się zawarcie transakcji (koncentracja na wynikach) Długoterminowy wzrost Krótkoterminowe korzyści Liczy się kontekst (doświadczenie, intuicja, relacje) Liczy się zawartość (fakty, liczby, współczynniki, statystyki) Rozumowanie nielinearne Rozumowanie linearne Zależność Niezależność Współpraca, zgodność Konkurencyjność, podejmowanie decyzji Ukryte znaczenia, wieloznaczny przekaz Bezpośrednia komunikacja, jasny przekaz Zachowanie twarzy Odpowiedzialność jednostki Otwarte przestrzenie (open space) Prywatne pokoje Czas elastyczny, cierpliwość Czas linearny, niecierpliwość Źródło: Opracowanie na podstawie: Hall, E., Hall, M., Understanding Cultural Differences. Yarmouth ME: Intercultural Press, 1990 Tab. 1. Kultury kontekstu – aspekt społeczny znacznego zdefiniowania, jednak najbardziej popular- ną i adekwatną, uwzględniającą różnice kulturowe, jest definicja Hofstede’a, który określił ją jako kolektywne za- programowanie umysłu, które odróżnia członków jednej grupy od drugiej. Hofstede w swych pracach przedstawił psychologiczne wymiary kultur. Podkreślił, że każda grupa ma swoistą kulturę, której zadaniem jest podtrzymywanie jej spójności zarówno w ujęciu makro, jak i mikro. To kul- tura stanowi podstawę tożsamości zbiorowej. Tożsamość zbiorowa kształtuje uczucia i wartości związane z poczu- ciem ciągłości międzypokoleniowej, pamięcią przeszłości i wyobrażeniem wspólnego przeznaczenia. Kraje z grupy amerykańskiej, niemieckiej, szwajcarskiej czy skandynaw- skiej - to kultury charakteryzowane jako kultury niskiego kontekstu. Zalicza się do nich państwa Europy Północnej, w tym również Polskę. Osoby wywodzące się z tych kultur komunikują się dosłownie, niedwuznacznie i oczekują, aby inni mówili to, co myślą, i myśleli to, co mówią. Podchodzą one do rozmowy w sposób konkretny i do spotkań bizne- sowych przygotowują się skrupulatnie. W tych kulturach ceni się bardziej komunikację werbalną niż mowę ciała. Obowiązki służbowe oddziela się od relacji międzyludz- kich i formalizuje się środowisko pracy. W tabeli 1. przed- stawiono cechy omówionych kontekstów. Inny podział dotyczy podejścia związanego ze zdolno- ścią do kooperacji. Dążenie do indywidualizmu i dążenie do kolektywizmu obrazuje relacje, jakimi charakteryzu- je się kultura według Reynoldsa i Valentine. W Ameryce Północnej (USA, Kanada), większości krajów Europy Północnej i Zachodniej wysoce ceni się indywidualizm, niezależność i samowystarczalność, które świadczą o kul- turach indywidualistycznych. Dzieci są uczone autono- miczności, samodzielnego myślenia oraz wypowiadania się, dokonywania wyborów, a także ponoszenia odpo- wiedzialności za swoje decyzje i czyny. Wszystkie działa- nia i decyzje podejmowane w kulturach kolektywizmu