Lider Biznesu 4/2022

42 POZIOM WYŻEJ o kulistym pokroju. Kwitnie wcześniej od lilaka pospoli - tego, na przełomie kwietnia i maja, tworząc ogromną ilość drobnych, lilaróżowych kwiatów, zachwycających swoim silnym zapachem. Podobnym i również cennym kulty - warem jest francuska odmiana lilaka drobnolistnego (S. microphylla) ‘Superba’, wyhodowana w 1934 r. Krzew two - rzy drobne, mocno pachnące kwiaty w kolorze różowym, kwitnie długo i bardzo obficie przez blisko 3 tygodnie, powtarzając kwitnienie latem i jesienią. Obie odmiany są oferowane w sprzedaży także w formie piennej. Wśród gatunków o silniejszym wzroście i raczej drzewia - stym pokroju wyróżnia się lilak węgierski ( S. josikaea ), endemiczny gatunek naturalnie występujący w Karpatach Wschodnich (Rumunia). Osiąga do 4 m wysokości. Ma szerokoeliptyczne liście, a jego różowofioletowe kwiaty są zebrane w wiechowate kwiatostany o długości do 20 cm. Kwitnienie tego gatunku przypada na czerwiec i trwa prawie dwa tygodnie. Ten wysoki krzew można sadzić w miejskich ogrodach i parkach. Jeszcze wyższy jest lilak amurski ( S. amurensis ), dorastający do 10 m wysokości. Drzewo kwitnie późno, w lipcu, wytwarzając liczne, sze - rokie, wiechowate kwiatostany złożone z białych lub kre - mowych kwiatów. Gatunek w naturze występuje w Rosji, Chinach, Korei i Japonii. Wielbicieli lilaków z pewnością zainteresują odmiany mieszańcowe, a wśród nich ‘Miss Canada’ – mieszaniec uzyskany w Kanadzie w 1967 r. Tworzy wzniesione krzewy, Eleganckie białe kwiaty rozwijające się z żółtych pąków to cecha odmiany ‘Primrose’ fot. G.Falkowski-ZSzP odmian o pełnych, różowoperłowych kwiatach – ‘Krasa - vitsa Moskvy’, która dopiero teraz robi światową karierę pod nazwą BEAUTY OF MOSCOW. Z lilaróżowych pąków rozwijają się duże, pełne kwiaty zebrane w okazałe, często podwójne wiechy o długości do 25 cm. Jeszcze ciekawsza jest mało u nas znana odmiana ‘Olimpiada Kolesnikova’ o wyrazistej barwie kwiatów i jeszcze dłuższych, 30 cm wiechach. Polskie lilaki to przede wszystkim odmiany mieszańcowe uzyskane w latach 50. i 60. XX w. przez prof. Władysława Bugałę w Arboretum Kórnickim: ‘Goplana’, ‘Jagienka’, ‘Jaga’, ‘Esterka’. Dawniej były one zaliczane do gatunku lilak ottawski ( S. × prestoniae ), ale obecnie ze względu na to, że pochodzą od wielu gatunków, mają tylko nazwę odmia - nową i zaliczane są do serii Villosae. Ich cechą charak - terystyczną jest późniejsze kwitnienie w stosunku do lilaka pospolitego – kwitną w pierwszej połowie czerwca. Odmiany prof. Bugały nie zrobiły kariery w XX w., ale dziś polscy szkółkarze ponownie odkrywają ich piękno i zalety. GATUNKI I ODMIANY MIESZAŃCOWE Obok lilaka pospolitego na uwagę zasługuje kilka innych gatunków i odmian mieszańcowych, o wysokiej wartości i przydatności do uprawy w warunkach miejskich. Nie - wątpliwie błyskotliwą karierę zrobił lilak Meyera ‘Palibin’, wprowadzony do uprawy w 1920 r. w USA, kompaktowy krzew dorastający maksymalnie do 1,5-2 m wysokości,