Lider Biznesu. Ogrodniczy Magazyn Branżowy 51 POZIOM WYŻEJ TEKST I ZDJĘCIA: Katarzyna Wójcik, ogrodnik, b. redaktor naczelna wiodących pism w tematyce ogrodniczej Zgodnie z rozporządzeniem Komisji UE 208/2013 kiełki to produkt otrzymany w wyniku kiełkowania nasion i ich rozwoju w wodzie lub na innym nośniku, zbierany przed wykształceniem liści właściwych, przeznaczony do spożycia w całości, włącznie z nasionami. Jakie gatunki roślin są rekomendowane do produkcji kiełków? Otóż rzodkiewka, burak ćwikłowy, brokuł, rzeżucha, fasola mung, słonecznik, dynia, kapusta, cebula, kozieradka, soczewica, lucerna, soja, gorczyca, koniczyna, owies, żyto, pszenica, jęczmień, szarłat, ciecierzyca, gryka, komosa ryżowa. Nasiona przeznaczane na kiełki powinny się cechować wysoką zdolnością i energią kiełkowania, równomiernym kiełkowaniem całej partii nasion i małą podatnością na choroby grzybowe. Nie mogą też wymagać do kiełkowania specjalnych zabiegów – stratyfikacji czy skaryfikacji. Z PODŁOŻEM LUB BEZ Nasiona przeznaczone na kiełki mogą być zasiedlone przez patogeny (groźne są szczególnie grzyby produkujące mikotoksyny) dlatego powinny być wstępnie odkażone np. wodą o temp. ok. 40 oC przez 20–30 minut. Profesjonalni producenci kiełków stosują też roztwory chloranu sodu, chloranu wapnia, etanolu czy nadtlenku wodoru H2O2. Praktykowane jest też ozonowanie. Jak wiadomo, do prawidłowego kiełkowania nasion konieczna jest woda, optymalna temperatura, tlen, a w przypadku niektórych gatunków również światło. Technologie produkcji różnią się między innymi stosowaniem podłoża bądź nie. Jako podłoże jest wykorzystywane włókno jutowe wielokrotnego użytku, sterylizowane po każdej uprawie. W tej metodzie uprawę trzeba zabezpieczyć przed parowaniem folią transparentną lub aluminiową. Na dużą skalę stosuje się szafy klimatyczne, w których na półkach są ustawione tace z podłożem jutowym bądź z ligniny. Szafy są ogrzewane, wyposażone w zraszacze lub zamgławiacze i oświetlenie. Godna uwagi, zwłaszcza dla nasion drobnych, jest metoda uprawy bezpośrednio w opakowaniu jednostkowym (na jego dnie umieszcza się podłoże i nasiona), systematycznie zraszanym wodą do momentu osiągnięcia przez kiełki dojrzałości konsumpcyjnej. Wówczas punetki są zamykane i ekspediowane do sprzedaży. Uprawa bez podłoża (metoda zbiornikowa) jest prowadzona w reaktorach wypełnionych wymienianą, napowietrzaną i mieszaną z określoną częstotliwością wodą. Praktycy wykorzystują też kiełkowniki obrotowe bębnowe, w których nasiona są okresowo zraszane lub zamgławiane, a czasem obrotowy zbiornik z blachy perforowanej jest częściowo zanurzony w wodzie. Dla przykładu, metodą zbiornikową bez dostępu światła pozyskuje się kiełki soi, soczewicy i ciecierzycy. Dlatego ich kiełki mają białe korzenie i żółtawe liścienie. Producenci kiełków wprowadzają swoje innowacje, np. nasiona grochu i słonecznika są najpierw przez 8 godzin moczone w wodzie, po czym trafiają na wielopoziomowe regały. Niektórzy producenci oferują kiełki bio, które wytwarzają z certyfikowanych nasion ekologicznych. Liczba dni rodzaj 5–6 rzodkiew, rzepa, kapusta, brokuł, jarmuż, gorczyca 7 por, koniczyna, lucerna 8–12 czerwony groch, gryka, kozieradka, pszenica, słonecznik 12–14 cebula, czosnek, babka płesznik, szałwia hiszpańska Tab. 1. Liczba dni uprawy, po której kiełki osiągają dojrzałość zbiorczą Nasiona wysiane do multiplatów nie są przykrywane podłożem, tylko umieszczane w niskich tunelikach foliowych (folia czarno- -biała), montowanych nad parapetami. Tu nasiona grochu cukrowego, na parapecie z prawej roślinki gotowe do cięcia Folia jest zwijana po wykiełkowaniu nasion
RkJQdWJsaXNoZXIy NzIxMjcz