LIDER BIZNESU 10/2022

46 Świerk kłujący jest gatunkiem znoszącym uciążliwości wielkich miast. Może być też gościem w czasie Wigilii. Wykopany z bryłą i umiejętnie pielęgnowany po świętach, ma szansę stać się dekoracją ogrodu. Świerk kłujący: sprawdzony w mieście i przy Wigilii TEKST: dr Wiesław Szydło ZDJĘCIA: Grzegorz Falkowski, Związek Szkółkarzy Polskich ( Picea abies ) i świerk syberyjski ( P. obovata ), tworzące roz - ległe lasy na północy i wschodzie kontynentu, oraz świerk serbski ( P. omorica ), gatunek endemiczny występujący na niewielkim obszarze Bośni i Hercegowiny. Oprócz gatunków krajowych w uprawie znajduje się kilka gatunków obcego pochodzenia, z których najcenniejszym m.in. pod kątem zastosowań miejskich jest północnoame - rykański świerk kłujący ( P. pungens ). Cechą decydującą o przydatności poszczególnych gatun - ków świerków do uprawy, zwłaszcza na terenach zurba - nizowanych, jest ich wytrzymałość na suszę oraz niską wilgotność powietrza. Niestety większość świerków, na czele z rodzimym dla Polski świerkiem pospolitym, jest wrażliwa na długo - trwały niedobór wody w podłożu oraz zanieczyszczenie powietrza. Świerki tworzą rozległe, lecz płaskie systemy korzeniowe. W rejonach górskich, gdzie warstwa gleby jest płytka, ale często pada deszcz, taki typ korzeni pozwala efektywnie pozyskiwać wodę. Na terenach nizinnych, gdzie drzewa mogą korzenić się głę - biej,większość drzewwykształca palowy system korzeniowy, umożliwiający pobieranie wody z głębszych warstw gleby. Wyjątkiem w grupie świerków w odniesieniu do wymagań siedliskowych oraz tolerancji na suszę jest świerk kłujący. Właśnie z tego powodu to właśnie ten gatunek jest najczę - ściej sadzony na terenach zieleni miejskiej i osiedlowej. ŚWIERK KŁUJĄCY ODPORNIEJSZY NA SUSZĘ Początek uprawy świerka kłującego w Europie miał miej - sce dopiero w drugiej połowie XIX wieku, co wynika z dosyć późnego odkrycia tego gatunku. Drzewa świer - ków kłujących, zwanych potocznie srebrnymi, naturalnie występują na obszarze południowo-zachodniej części Stanów Zjednoczonych (w Górach Skalistych) na wysoko - ści 2000 – 3300 m n.p.m. Drzewa te nie tworzą rozległych skupisk monogatunko - wych, lecz rosną pojedynczo lub w grupach wraz z innymi drzewami iglastymi charakterystycznymi dla tego obszaru – jodłą jednobarwną, daglezją zieloną i sosną żółtą. Świerk kłujący ma ładną, stożkowatą koronę oraz zie - loną do niebieskiej barwę igieł. Dzięki bogatym walorom Ś wierk to rodzaj botaniczny reprezentowany przez około 40 gatunków drzew występujących w stre - fie klimatu chłodnego i umiarkowanego. W Euro - pie naturalnie rosną 3 gatunki świerka: świerk pospolity Odmiany świerków o barwnych przyrostach latem przybierają normalną zieloną lub niebieską barwę igieł POZIOM WYŻEJ