Fitness Biznes 4/2022

1 |EDYTORIAL M iałam szczęście. Moje dzieciństwo było całkowicie analogowe. Do- świadczałam świata zewnętrznego wszystkimi zmysłami. Rów- nież aktywność fizyczna była wpisana w ilościach przemysłowych w pierwsze lata mojego życia. Chodziłam po drzewach, dachach, grałam w gumę i klasy, zwisałam z trzepaka. Berek, podchody i zabawa w cho- wanego to były zajęcia pozalekcyjne. Do domu wracałam zmęczona ruchem. Co za przyjemność! Również w szkole otrzymywałam porządną dawkę aktywności. I to w cieka- wej formie. Lekcje WF-u prowadzili pasjonaci, z którymi spędzaliśmy również czas na SKS-ie. Moi rodzice zadbali też o to, żebym nauczyła się pływać. Podstawówka to tak- że przygoda z karate w miejskim klubie sportowym. Na brak ruchu narzekać więc raczej nie mogłam. Jako nastolatka też na bezruch nie narzekałam. Chodziłam do gimnazjum w Niemczech. Tam lekcje WF-u były równie ważne jak chemia, fizyka itp. Można było przez WF nie zdać do kolejnej klasy. WF był codziennie, a także w ramach zajęć pozalekcyjnych, jeśli się chciało zabłysnąć. Raz w roku szko- ła organizowała dzień sportu, który był nie tylko świetną zabawą, ale przede wszystkim dużym sprawdzianem lekkoatletycznym. Sprint, bieg przez płotki, pchnięcie kulą – tego wszystkiego miałam możliwość spróbować w szkole, choć nie wszystko mi smakowało. Zdecydowanie najbardziej lubiłam zajęcia na basenie i gry zespołowe, w tym hokej na trawie. Teraz, po latach, jako osoba dojrzała, a nawet Silvers, ze smutkiem i troską patrzę na kondycję dzieci i młodzieży. To nasza przyszłość, która nie maluje się bynajmniej w kolorze różowym. Dlatego jako branża mamy do spełnienia ko- lejną ważną misję: zadbać o aktywność najmłodszych, żeby nie tylko świetnie czuli się psychicznie i fizycznie, ale też połknęli bakcyla i chcieli być aktywni. Trzymam za nas mocno kciuki i zapraszam do lektury najnowszego wydania magazynu, które poświęcone jest w dużej części dzieciom właśnie. Pozdrawiam serdecznie Dorota Warowna redaktor naczelna Fot. Edward Warowny