Fitness Biznes 4/2022

48 | STREFA TRENERA 3. Od małego szlifujmy technikę ruchu. Wiemy z badań, że najbezpieczniejszy ruch dla naszego ciała to ten wykonywany zgod- nie ze znanymi zasadami biomechanicznymi. Systematyczne rozwijanie prawidłowej tech- niki ruchu zapewnia optymalny rozwój ru- chowy już na pierwszych etapach przygody ze zorganizowanym sportem. Jak pokazuje statystyka, prawidłowa technika skutecznie obniża urazowość!!! 4. Od początku uczmy właściwych nawyków. Choć na początku wymaga to więcej zaangażowania, na zajęciach naucz- my dzieci właściwej rozgrzewki i egzekwujmy od nich samych jej prawidłowe wykonanie i przeprowadzenie. 5. Unikajmy dużych obciążeń. Na wczesnych etapach rozwojowych układ ru- chu dziecka narażony jest na przeciążenia związane z dynamicznym wzrostem. Skon- centrujmy się więc raczej na różnorodności i dążmy do tego, aby młody człowiek opano- wał kontrolę własnego ciała zanim sięgnie po zewnętrzne obciążenia. Te obciążenia to nie tylko trening, ale suma wszystkich aktywno- ści w ciągu dnia. 6. Kształtujmy koordynację, równowa- gę i stabilność. Rozwój motoryczny dzieci i młodzieży cechuje wrażliwość na specyficz- ne bodźce ruchowe, którą doskonale się roz- wija wraz z rozwijającym się układem nerwo- wym. Optymalnym planem jest kształtowanie koordynacji ruchowej i równowagi we wcze- snych etapach, gdy mózg jest najbardziej chłonny na tego rodzaju bodźce treningowe. 7. Przygotowujmy dzieci na wyzwania sportu. Jako opiekunowie i trenerzy musimy zdawać sobie sprawę, że w momencie, gdy dochodzi do rywalizacji między rówieśnikami, wszystkie wpajane świadome zasady prze- stają się liczyć. To co jest wypracowane na zasadzie „automatów ruchowych” u młode- go człowieka jest realizowane ruchowo, gdy poziom adrenaliny w trakcie rywalizacji się- ga zenitu. Jeśli przez kontrolowany trening, a następnie na zasadzie „automatyzmu ru- chowego”, nasz młody adept przyswoi sobie właściwą technikę ruchu (bezpieczną, opty- malną), to będzie z niej korzystał w każdej sytuacji. Jeśli jest ona właściwa, to redukuje- my ryzyko urazu związanego z dynamicznym ruchem, jaki ma miejsce w sporcie. 8. Śmiało i systematyczne wprowa- dzajmy elementy profilaktyki. Do klu- czowych elementów profilaktyki zaliczamy: utrzymanie mobilności ciała, kształtowanie stabilności, utrzymanie właściwej wagi cia- ła, proporcjonalny rozwój wszystkich wzor- ców ruchowych, a nie tylko tych związanych z specyficzną dyscypliną, wprowadzanie form dynamicznych (np. trening plyome- tryczny), które w sposób metodyczny uczą, jak optymalnie obciążać układ ruchu w trak- cie czynności dynamicznych. Jak pokazuje literatura, są to bardzo skuteczne narzędzia treningowe. 9. Zapewnijmy właściwe odżywianie i odpoczynek. Nic nie działa lepiej po do- brym treningu jak właściwy posiłek i wypo- czynek. 10. Trening musi być zabawny. Nic tak nie zraża jak nuda powtarzanych po raz set- ny tych samych ćwiczeń. Tu możemy sobie zadać pytanie, czy jest możliwe zorganizowanie treningu dla dzieci i młodzieży w oparciu o zasady opisane po- wyżej? Odpowiedź na to pytanie jest jak naj- bardziej pozytywna. Wystarczy nam dobrze przygotowany trener/instruktor i właściwe miejsce (no i oczywiście dzieci chętne do zabawy i treningu ruchowego). Idąc po kolei, trener czy też instruktor musi mieć to „coś” do pracy dziećmi i raczej szybko zauważa- my, czy nasz trener „łapie chemię z grupą”, czy też jest „kapralem” do wojskowego dry- lu. Co do miejsca, tu wiele zależy od tego, czym dysponujemy, czy jest to miejsce na zewnątrz, czy w pomieszczeniu, jaki mamy dostępny sprzęt i choć nie potrzebujemy wiele, to jednak wykorzystanie podstawo- wych przyborów jest bardzo pomocne i po- zwala urozmaicić zajęcia dla każdego. Dzieci w klubie I tu pojawia się pytanie: w jaki sposób środowisko fitness może wesprzeć ten ob- szar, tj. aktywność ruchową dzieci i młodzie- ży – celowo nie napisałem sport – w dobie współczesnych wyzwań. Jak pokazują co- raz liczniejsze przypadki, zdecydowanie wspiera i ma wiele atutów, aby w jeszcze większym zakresie to realizować. Poniżej kilka kluczowych argumentów.  Koncepcja i pomysł na pracę z dziećmi i młodzieżą. Klub fitness daje dziś ogromne możliwości prowadzenia róż- norodnych zajęć. Organizacja zajęć pozwala na stworzenie możliwości pracy indywidual- nej, a także w małych i większych grupach. Coś, co często jest nierealne w systemie edukacji szkolnej, w strukturze organizacji klubu jest jak najbardziej realne do zrealizo- wania. Indywidualizacja pracy dotyczy nie tylko perspektywicznego młodego dziecka, ale również tego zaniedbanego, w gorszym stanie, które ma problem, aby ćwiczyć w grupie rówieśników w klasie podczas za- jęć WF. Elastyczność – tj. nieprzywiązanie do ramy programowej, daje możliwość wyj- ścia poza schemat „macie piłkę i pograjcie na boisku”. Aktywność ruchowa w klubie może obejmować trening ogólnorozwojowy oraz ukierunkowany na cel: np. nauka stania na głowie, rękach – wszystko to, co młody człowiek komunikuje jako swój cel. Jak mo- żemy sobie zapewne wyobrazić, to drugie podejście jest zdecydowanie bardziej moty- wujące.  Przygotowanie merytoryczne trene- rów i instruktorów. Choć zabrzmi to może trochę kontrowersyjnie, to w moim odczuciu środowisko trenerów w klubach fitness jest bardziej zorientowane na rozwój i edukację, gdyż bez niego nie jest w stanie utrzymać się w realiach konkurencji rynkowej. Tym samym jest bardziej na bieżąco z wiedzą z obszaru treningu, wysiłku, metodologii itd. Przełoże- nie tej wiedzy i ukierunkowanie na specyfikę populacji dzieci i młodzieży pozwala na bar- dzo skuteczne i efektywne rozwijanie tego segmentu aktywności. Trenerzy w dyscy- plinach sportowych (trenerzy dyscyplin) nie mają tyle czasu i wiedzy, aby realizować zin- dywidualizowany trening motoryczny. Ale, co warto podkreślić, ważne jest, aby personel klubu fitness „nie bał się wejść” w obszar tej specjalizacji, nie wspominając o nastawieniu do pracy z młodymi ludźmi. Urozmaicenie zajęć to warunek utrzy- mania wysokiego zainteresowania dzieci zajęciami ruchowymi. Koordynacja to pod- stawowa zdolność, jaką powinniśmy u dzieci kształtować na jak najwcześniej- szym etapie.