Omega 1/2022

OMEGA 1 | 2022 26 _ MOWA POGRZEBOWA dopytują o taką możliwość. Warto uświadomić im kilka ważnych spraw. Po pierwsze o chęci wygłoszeniamowy pogrzebowej warto uprzedzić swoich bliskich, aby nie doszło do nieporozumień. Po drugie podkreślmy, że podczas ostatniego pożegnania mogą pojawić się silne emocje uniemożliwiające nam powiedzenie tych kilku słów. Warto doradzić, by rodzina w takiej sytu- acji poprosiła znajomą osobę o zastępstwo. Po trzecie kiedy padają pytania o to, czy dysponujemy przykła- dowymi mowami pogrzebowymi lub czy istnieje jakiś schemat ich tworzenia przekonujmy, że najważniejsze jest to, aby mowa płynęła prosto z serca. Nie ma ona być przymusem. Nikt nie powinien czuć konieczności trzymania się jakichkolwiek zasad podczas jej przygo- towywania. Jest to zbyt osobista i wrażliwa kwestia, by narzucać sztywne reguły. Z założenia mowa pogrzebowa zawiera tylko dobre wspomnienia o zmarłym. By je przywołać, najlepiej zamknąć oczy, wsłuchać się w serce, a następnie myśli przelać na papier. Piszmy językiem potocznym, zrozumiałym dla każdego, a trudną dla wielu kwestię jak zacząć, najlepiej jest rozwiązać poprzez zadanie sobie pytania, czy rozpoczęcie mowy ma być zwrotem do osoby zmarłej, czy do ogółu zgromadzonych na cmentarzu. W obu przypadkach inaczej sformułujemy początek laudacji. W zależności od stopnia spokrewnienia można również zadać sobie następujące pytania: • Skąd i jak długo znaliśmy wspominaną osobę? • Jakie posiadała zainteresowania? Czy być może współdzieliliśmy jakieś? • Czy osobę wyróżniały jakieś szczególne cechy charakteru? • Czy miała ona jakieś hobby? • Czy miała ulubione powiedzenie albo życiowe „motto”, które często powtarzała? • Czy posiadała jakieś życiowe osiągnięcia, zawodowe albo rodzinne, z których była szczególnie dumna? • Czy osoba zmarła zmieniła jakoś swoje życie lub patrzenie na jakieś sprawy pod wpływem ważnego wydarzenia? Odpowiadając sobie na te pytania, możemy stworzyć piękną i niepowtarzalną opowieść. Warto zobrazować ją anegdotami czy historiami, które mogą być nawet zabawne. Żegnanie najbliższych to bowiem nie tylko smutek, ale także radość ze wspólnie przeżytych chwil, za którewostatniej drodze życiamożemy podziękować.