OMEGA magazyn | 3/2020

OMEGA 3 | 2020 10 _TREND BOOK Osobiste ostatnie pożegnanie Czas, by zakłady pogrzebowe zwróciły uwagę na indywidualne po- trzeby rodzin, oferując usługi na miarę ich potrzeb. Coraz więcej osób poszukuje rozwiązań niestandardowych, ukierunkowanych na pielęgnowanie wspomnień, wyjątkową atmosferę ceremonii, wy- pełnienie pustki w czasie konsolacji. Odczytanie mowy pożegnal- nej z kartki to za mało, by mówić o osobistym ostatnim pożegnaniu. Poznajcie mówcę ceremonii humanistycznych. FOTO: PAWEŁ WENCKI O znaczeniu indywidualnego podejścia do osób w stracie rozmawiamy z D OMINIKĄ H ERMANOWICZ , mówcą ceremonii ostatniego pożegnania, która pomaga przechodzić przez czas straty „po swojemu”, zgodnie z własnymi odczuciami, w atmosferze osobistych wspomnień. Na polskim rynku funkcjonuje zawód celebranta / mistrza ceremonii. Kim jest mówca ceremonii humanistycznych / mówca ostatniego pożegnania? Czym Twoim zdaniem różni się od celebranta czy mistrza ceremonii? Co Twoim zdaniem jest istotą ceremonii humanistycznej? Co wyróżnia Ciebie? Osoby, które w Polsce zajmują się prowadzeniem świec- kich ceremonii pogrzebowych, nazywane są z angiel- skiego mistrzami ceremonii lub celebrantami (master of ceremony, celebrant). Powiem szczerze, że dla mnie, jako osoby pracującej słowem, wszelkie bezpośrednie przeniesienia z języka angielskiego na język polski, bez uwzględnienia bogactwa naszego języka to zubażająca praktyka. Poza tym samo tytułowanie się „mistrzem” odbieram, proszę mi wybaczyć, jeżeli ktokolwiek po- czuje się urażony, jako dość pretensjonalne i nienatu- ralne. Jednocześnie biorąc pod uwagę moją praktykę, bliżej mi raczej do „mówcy ostatniego pożegnania”, ponieważ zależy mi na tym, żeby MÓWIĆ do ludzi ze- branych na ceremonii ostatniego pożegnania, a nie na przykład czytać wcześniej przygotowaną mowę z kart- ki, z czym również się spotkałam. Dlaczego to tak ważne? Ponieważ daje to możliwość pełnej obecności w ceremonii, obserwowania reakcji ludzi i dostosowy- wania do nich przekazu, bez konieczności trzymania się napisanego wcześniej tekstu. Z kolei nazwa „mów- ca ceremonii humanistycznych” odnosi się do wszyst- kich ceremonii humanistycznych, w tym również do ślubu humanistycznego i ceremonii powitania dziecka w rodzinie, którymi również się zajmuję, a zatem jest szerszym pojęciem. Istotą ceremonii humanistycznych jest upamiętnianie ważnych, przełomowych momen- tów cyklu naszego życia z uwzględnieniem, jak sama nazwa wskazuje, LUDZKIEJ natury. A zatem odbywają się one w nurcie świeckim, odnosząc się do wspólnej wszystkim ludziom potrzeby celebrowania kluczowych momentów życia, niezależnie od pochodzenia, świato- poglądu czy wyznania tych ludzi. Moim celem z kolei jest przy każdej takiej okazji stworzenie indywidualnej, niepowtarzalnej i osobistej ceremonii, która uwzględ- nia oczekiwania konkretnej społeczności.