SUKCES PO POZNAŃSKU 5/2020

sukces PO POZNAŃSKU | MAJ 2020 13 w komentarzach, gdy spotykam ludzi w sklepie, szpitalu czy na targowisku są niezwykle miłe i ujmujące. To dla mnie motywacja do dalszego działania. Ale to też presja, by w tych ekstremalnych uwarunkowaniach nie popełnić błędu. Staram się rozładować ten stres poprzez wysiłek fizyczny. Jestem w tej chwili w stanie abstrakcyjnej mobiliza- cji mojego organizmu. Wiem, że jak kryzys związany z koronawirusem minie, przyjdzie osłabienie i będę potrzebował odpoczynku. Dbam o siebie, ale mam świadomość, że tego napięcia i mobilizacji nie da się utrzymać w dłuższym okresie i w pewnym momencie będę potrzebował wyciszenia. Mówi Pan, że często rozmawia z poznaniakami. Z jakimi problemami się do Pana zgłaszają? Jak im pomóc? Staram się utrzymać kontakt z różnymi środowiskami – z mikroprzedsiębiorcami, największymi tuzami biz- nesu, ubogimi, zamożnymi, osobami w różnym wieku. Wszystkie te grupy mają inne problemy i potrzeby. Staram się wsłuchiwać w ich głos i rozmawiać z każdym, by nie tkwić we własnym sosie. Zasięgam informacji z różnych źródeł i w zależności od problemu – reaguję. Czy Poznań jest na to przygotowany? Czy w ogóle można przygotować się na coś takiego? Poznaniacy zastanawiają się jak ochronić siebie i bliskich. To jest ekstremalna sytuacja. Naszym zadaniem jako rzą- dzących jest zredukowanie poziomu ryzyka i zagrożenia. Celem jest, by jak najmniej osób zachorowało i w efekcie zmarło. To zależy od wielu czynników – możliwości naszej służby zdrowia, siły i odporności osób, które się zarażą, ale też od naszej odpowiedzialności. Musimy zacząć patrzeć przez pryzmat „my”, a nie „ja”, stawiając na pierwszym miejscu nie własne, egoistyczne potrzeby, tylko potrzeby wspólnoty. Społeczeństwa, które myślą wspólnotowo, mają w sobie poczucie odpowiedzial- ności za drugiego człowieka, o wiele lepiej radzą sobie w takich kryzysowych sytuacjach. W swoich działaniach i zachowaniach musimy myśleć zatem nie tylko o sobie, ale też o innych, bo to jest klucz do sukcesu.