| MAJ 2025 WARTE POZNANIA | 31 NIE PODDALI SIĘ ZABORCOM W XIX wieku pod zaborami Śródka i jej mieszkańcy nie zamierzali poddać się terrorowi. Otoczeni przez fortyfikacje i wojska pruskie dbali o rozwój swojego miasta. Zainicjowali budowę mostu, oświetlenia, kanalizacji. Pracowali u podstaw zgodnie z zasadą z tamtych czasów i założyli kilkadziesiąt organizacji i stowarzyszeń kultywując pracę organiczną. WALECZNI MIESZKAŃCY W XX wieku Śródka została odcięta od miasta. Wybudowano trasę szybkiego ruchu, co spowodowało rozebranie południowej części osiedla. Śródka powoli popadała w zapomnienie i stała się jedną z dzielnic niebezpiecznych w Poznaniu. Obcy prawie tam nie zaglądali, bo było niebezpiecznie. W XXI wieku mieszkańcy, m.in. Gerard Cofta, postanowili, że trzeba zadbać o to miejsce i zaczęli walczyć o to, by Śródce przywrócić odpowiednią rangę i znaczenia, a także, żeby poprawić komfort życia mieszkańców i zaprosić turystów. Rozpoczęto renowację zabytków, postawiono Most Biskupa Jordana nad Cybiną, który połączył ją znowu z Ostrowem Tumskim. Został bardzo uroczyście otwarty 7 grudnia 2007. Poprzedni most istniał w tym miejscu do 1969 roku. Bardzo szybko most stał się nie tylko przeprawą przez rzekę, ale też miejscem koncertów, spotkań, wspólnego biesiadowania przy stole, a nawet wyścigów. WYKOPALISKA I ODKRYCIA Jak się okazało podczas prowadzonych wykopalisk, na terenie Śródki osadnictwo sięga czasów neolitu. Wykopaliska prowadzone w latach 2012–2013 pozwoliły odkryć m.in. pozostałości naczyń i narzędzi używanych przez ludność. Pierwsza wzmianka o tym miejscu znajduje się u Jana Długosza w 1231 roku. Wspomina on o sprowadzeniu do Śródki zakonu dominikanów przez biskupa poznańskiego Pawła II. Mowa jest także o kościele św. Małgorzaty, w okolicy którego miał znajdować się klasztor. PRAWA MIEJSKIE Otrzymała w 1425 roku, ale wcześniej w 1288 roku została Śródka podarowana biskupom poznańskim przez Przemysła II. W czasie wojny trzynastoletniej Śródka wystawiła w 1458 roku trzech pieszych na odsiecz oblężonej polskiej załogi Zamku w Malborku. Co ciekawe prawa miejskie miała aż do roku 1800, kiedy to została włączona przez władze pruskie w granice Poznania. Nadano jej wtedy nazwę niemiecką Schrodka. Według spisu liczyła wówczas 533 mieszkańców. W czasach samodzielności miała własny samorząd, który podejmował decyzje o tym, co dzieje się na jej terenie. MIEJSKIE PLANOWANIE W XIII wieku, kiedy to poszukiwano nowych terenów pod rozwój Poznania, zaczęło się planowanie i zmiany – wytyczono nowe ulice, rynek. Zwiedzając, można zobaczyć zachowany jeszcze częściowo miejski układ urbanistyczny z niewielkim rynkiem, przy którym znajduje się kościół pod wezwaniem św. Małgorzaty Panny i Męczenniczki, a obok położony jest dawny klasztor Filipinów. Jedną z ulic Śródki jest Ostrówek, swego czasu nazywany najmniejszym miastem Korony Polskiej. WOJNA HANDLOWA W XVI wieku Śródka nadal była miejscem spotkań kupców. Zrzeszeni w cechach krawców, szewców, młynarzy, piwowarów dbali o swoje interesy, ale też o kwalifikacje zawodowe. Byli ogromną konkurencją dla innych miast poszukujących rynków zbytu na towary. Od tego rozpoczęła się wielka wojna handlowa, która zakończyła się w sądzie królewskim, a potem papieskim. WIELKI POŻAR W styczniu 1637 roku wybuchł wielki pożar, który pochłonął prawie całą zabudowę Śródki. Władysław IV Waza, przywilejem z 26 marca 1637 roku, zwolnił wszystkich pogorzelców z danin na rzecz państwa przez okres czterech lat. W roku 1717 biskup Wojciech Tholibowski wykupił i rozebrał czternaście domów, celem przygotowania placu pod budowę klasztoru Reformatów. W 1793 roku Śródka liczyła 44 domy mieszczan.
RkJQdWJsaXNoZXIy NzIxMjcz