SUKCES PO POZNAŃSKU - WRZESIEŃ 2020

42 | GŁOS BIZNESU sukces PO POZNAŃSKU | WRZESIEŃ 2020 Co masz na myśli? To, że np. popularyzacja sfery blogowej, to bardzo duża zasługa blogerek modowych. To one sprawiły, że ten trend zaczął być popularny, a moje blogowanie zwróciło czyjąś uwagę. To, że dziś duże marki chętnie współpracują z freelancerami, jest związane też z tym, że jest ogromna liczba odważnych ludzi, również takich jak ty, którzy poszli swoimi ścieżkami. A zrobili to nawet wtedy, kiedy nikt imnie kibicował. Zrezygnowali z bezpieczne- go etatu, benefitów i owocowych piątków. Moja „wielopokole- niowa drużyna”, a szczególnie Zofia Dzik, inwestorka i funda- torka Instytutu Humanites, teraz zwróciłaby mi uwagę na to, jaki będzie świat po GIG Economy. Czy kontraktowość i duże możliwości pracy zdalnej nie wpływają na zjawisko niezdrowe- go indywidualizmu i są przyczyną ogromnej ilości samotnych tratw? Podałaby statystyki, że 2/3 Brytyjczykówwwieku 35–44 oraz ponad 60%Amerykanów czuje się samotnie już także w pracy. Rozwój zjawiska samotności był jednym z wiodących zagadnień na agendzie ForumEkonomicznego wDavos w 2019 roku. Zwrócono uwagę, że wwielu zachodnich cywilizacjach ponad 30% społeczeństwa odczuwa trwałe skutki samotności. Dziś kluczowa jest refleksja i uważność, ponieważ wiele waż- nych rzeczy nie jest widocznych na pierwszy rzut oka. Poznałyśmy się 4 lata temu, kiedy właśnie wydałaś książ - kę „Twarze polskiego biznesu. Rozmowy Na Kawie”. Co wyniosłaś dla siebie z opublikowanych tamwywiadów? Przy tymprojekcie spotkałam się z twórcami dużych polskich marek, ale od tego czasu zrobiłam także setki wywiadów z ob- szaru biznesowego i społecznego. Moja refleksja jest banalna: wszyscy jesteśmy ludźmi. Kochamy, boimy się, popełniamy błędy, wpadamy czasami w furię, a czasami jesteśmy za bar- dzo spolegliwi. Trudno jest porównać dwie, choćby podobne ścieżki, którymi podążamy. Myślę, że ważne jest, aby nie poetyzować ludzi, nie tworzyć sztucznej aury ich sukcesu życiowego czy zawodowego, bo niestety dziś mamy dużo większą płaszczyznę do porównywań i poczucia, że nie jeste- śmy wystarczająco dobrzy. Już zaczynając dzień odmediów społecznościowych, ludzie czują, jak bardzo nie są Kulczykami, Muskami, Tokarczukami czy JessicąMercedes i Maffashion. Właśnie poprzezmechanizmporównań społecznych, social media są źródłemwielu napięć i problemówpsychicznych. A w konsekwencji może to prowadzić do depresji. Czyli, wedługWHO, drugiej najczęstszej choroby na świecie. Niepokojące są też dane policji, że ponad 2,5-krotnie zwięk- szyła się liczba prób samobójczych podejmowanych przez dzieci i młodzież w grupie wiekowej 13–18 lat, między 2013 a 2019 rokiem. W2013 r. osoby z tej grupy wiekowej podjęły aż 348 prób samobójczych, podczas gdy w 2019 r. już 905. Jak więc, mając tyle możliwości na świecie, nie gubić rzeczy naj- ważniejszych? A jeśli nawet je gubić, to jak szybko się o tym dowiedzieć? Po czym to poznać? Jakie są odpowiedzi? Ciągle szukam odpowiedzi wmoich rozmowach, w książ- kach. Dyskutuję z obcymi ludźmi na przystanku autobuso- wym, na Rynku Jeżyckim, gdy kupuję tamwarzywa. Może chodzi o to, aby zawsze patrzeć szeroko, mieć wiedzę, czuć, być świadomym, a nie płynąć z nurtem rzeki? Czego nauczyła Cię perspektywa 17 lat tego doświad - czenia zawodowego? Zaczęłamdoceniać i uważać za ważne tzw. „pierwsze kroki”. Nawet największa i najdłuższa podróż zaczyna się jednak od tego, że wstajesz z fotela, że w jakimś stopniu jesteś aktywna i przejmujesz inicjatywę, tam, gdzie jesteś. Ja jako dziecko lubiłam siedzieć na kasie w cukierni rodziców. Cieszyło mnie też zbieranie od ludzi drobnych do kapelusza, gdy koledzy muzykowali na ulicy. Potem, jak przeprowadzi- łam się z rodzinnego miasteczka do Poznania i dostałam tu pierwszą pracę, poczułam się z siebie dumna. Zobaczyłam, że daję radę. Jaka to była praca? Chodziłampo domach i sprzedawałamusługi telefoniczne. Nie wiem czy bez tych wszystkich wydarzeń byłabymdziś w tymmiejscu, w którym jestem. Pierwsze kroki mają dla mnie duże znaczenie. Czujesz, że zawodowo dotarłaś już do punktu, do którego chciałaś? Raczej nie będzie takiego momentu, gdy stwierdzę, że gdzieś chciałambyć i już dalej się nie ruszam. Nie mam celu, a mimo to czuję, że jestemna dobrej drodze. Takie osoby jak Ty, są bazą różnych kompetencji, sze - rokich perspektyw, szerokiego patrzenia. Czujesz, że jesteś inspiracją dla innych? Nie jestempewna czy inspirowanie się nie jest jakąś młodszą siostrą porównywania się. Na pewno chciałabym każdemu powiedzieć: dobrze, że jesteś, cieszę się, że idziesz tą drogą, trzymam za ciebie kciuki, i – jeśli mogę – to chcę ci pomóc. z JOANNA RUBIN Dziennikarka współpracująca z wieloma redakcjami, m. in. For - bes Women, HBRP, Puls Biznesu i Onet. Blogerka (www.nakawie. pl). Autorka książki „Twarze polskiego biznesu. Rozmowy Na Kawie” z wywiadami z czołowymi twórcami polskiego biznesu. Współprowadzi agencję presalesową NewMoon. Współorgani - zowała popularnonaukową konferencję TEDx Poznań. Podpisuje się pod słowami prelegentki TED Brene Brown: „Wrażliwość nie jest oznaką słabości. To matka kreatywności, innowacji i zmian”.