SUKCES PO POZNAŃSKU 9/2022

| 67 | WRZESIEŃ 2022 R E K L A M A o czas na zastanowienie się. Miałem też świadomość tego, jaka odpowiedzialność wiąże się z tym stano- wiskiem. Z jednej strony więc się ucieszyłem, bo dla mnie była to propozycja związana z wielkim rozwo- jem, z drugiej strony myślałem o budżetach, ludziach i o tym, jak to wszystko pogodzić. Co Pan najbardziej lubi w tej pracy? To, że każdy dzień przynosi coś nowego, uczy nas nowych rozwiązań, pozwala bardziej zrozumieć pa- sażerów. Może trudno to sobie wyobrazić, ale dzieje się u nas wiele rzeczy nieprzewidywalnych. Czasami pewne sytuacje, nawet kryzysowe, pozwalają nam na wprowadzanie rozwiązań, które już dawno temu mie- liśmy wdrożyć, ale wciąż były odkładane na później z różnych powodów. Jakie ma Pan cele? Chciałbym, żeby w Poznaniu, w części północno-za- chodniej, powstała nowa zajezdnia tramwajowa. Dla- czego? Ponieważ dzisiaj mamy zajezdnie na Franowie i przy ulicy Fortecznej, do tego małą zajezdnię przy ulicy Głogowskiej. Tramwaje muszą rano wyjeżdżać, a wieczorem zjeżdżać do zajezdni, co często powoduje puste przejazdy, wydłuża czas pracy motorniczych, którzy muszą przychodzić na godzinę 3.00 w nocy, żeby o 5.00 rano być na trasie. Posiadanie takiej za- jezdni skróciłoby czasy dojazdu do linii tramwajo- wych. Jesteśmy w przededniu wejścia w technologię wodorową, która jest poważnym krokiem, ale przy- szłościowym. Unia Europejska jasno stawia na zero- emisyjność w temacie inwestycji w tabor i finansowane są tylko niskoemisyjne pojazdy. Poza tym chciałbym, żeby mieszkańcy odczuwali korzyść z podróżowania komunikacją miejską. Na siłę nie zmusimy nikogo do przesiadki z auta do tramwaju czy autobusu, ale jeśli faktycznie człowiek odczuje zysk z przejazdu, a więc będzie jechał wygodnym, czystym, punktual- nym pojazdem, wyposażonym w klimatyzację i który ma preferencje w ruchu drogowym, to będzie chciał z nami jeździć. Chciałbym, żeby w Poznaniu korzy- stanie z transportu zbiorowego nie było ograniczone tylko do uczniów, osób starszych lub tych, których nie stać na samochód, ale żeby była to normalność, coś zwyczajnego i oczywistego. I tego Panu życzę! Dziękuję. z