SUKCES PO POZNAŃSKU 11/2021

POZIOM WYŻEJ | 57 | LISTOPAD 2021 Podczas otwarcia nowego muzeum w Poznaniu za - uważyłam, że zamiast oglądać ekspozycję, zaglądasz do toalet, bacznie przyglądasz się schodom, ławkom i drzwiom. Okazuje się, że to część Twojej pracy – je - steś koordynatorką ds. dostępności w Urzędzie Miasta. AgnieszkaMaciejewska: To nowa funkcja, która pojawiła się w ustawie o zapewnianiu dostępności osobom ze szczególny- mi potrzebami. Każdy organ władzy publicznej, do 30 wrze- śnia ubiegłego roku, miał obowiązek wyznaczyć co najmniej jedną taką osobę. Moim zadaniem jest działać na rzecz osób ze szczególnymi potrzebami oraz ułatwiać kontakt i dostęp do usług świadczonych przez UrządMiasta Poznania. Ale tak naprawdę to o wiele szerszy krąg. Są przecież także miejskie jednostki organizacyjne, instytucje, które są finansowane z budżetumiasta albo współpracują z miastem. Dlatego ciekawiło mnie, jak wygląda dostępność nowo otwierane- go Centrum Szyfrów Enigma. Byłam, obejrzałam i jestem pełna uznania. Mogę np. chwalić się innym koordynatorom w kraju, że w Poznaniumamy instytucję kultury, która najprawdopodobniej jako pierwsza w Polsce oferuje zwiedzającym audioprzewodnik z „tekstem łatwymdo zrozumienia”. Do tego jeszcze wrócimy, bo „tekst łatwy do zrozumienia” to już między - narodowe oznaczenie, ale pozostań - my jeszcze przy Twoich obowiąz - kach. Jesteś rzecznikiem osób ze szczególnymi potrzebami, ale mam nadzieję, że nie mówimy już o takich potrzebach jak podjazd. Chyba ten etap mamy już za sobą w miejskiej przestrzeni? O, tak dobrze nie jest (śmiech). Pamiętaj- my, że osoby ze szczególnymi potrzebami, to nie tylko osoby z niepełnosprawnością ruchową czy inną. To także seniorzy, rodzice z dzieckiemwwózku, korzystający z psa przewodnika, ale też np. podróżni z dużym bagażem. Tą ostatnią grupą mnie zaskoczyłaś. Wyjeżdżasz, ale jeszcze chcesz zwiedzić jakąś wystawę i powstaje pytanie, czy instytucja jest przygotowana na Twoją walizkę. Czy możesz ją gdzieś zostawić? To też szczególna potrzeba, choć może wywołać uśmiech. I tu kłania się tzw. projektowanie uniwersalne. Czyli odchodzimy od projekto- wania dla większości na rzecz projektowania dla wszystkich, tak aby każdy mógł skorzystać z danej propozycji, odnalazł się w urzędzie, swobodnie przemieszczał się ulicami miasta. To chyba trudne zadanie dostrzec wszystkie potrzeby. Szklane drzwi stają się przeszkodą dopiero w konfron - tacji z osobą, która słabiej widzi. Okrągła, obracana gałka drzwi do toalety staje się barierą dopiero w kon - frontacji z ograniczoną sprawnością dłoni. Ustawa o zapewnianiu dostępności powoli wprowadza na- rzędzia do rozwiązywania takich problemów. Od 6 września tego roku zapis o dostępności powinien znaleźć się w przy- padku podmiotów publicznych we wszystkich umowach i zamówieniach publicznych, także z NGOsami. To powinno sprawić, że już na etapie projektowania trzeba będzie pomy- śleć o dostępności i ją zapewnić. Na rynku pojawia się wiele nowoczesnych rozwiązań, takich jak pętle indukcyjne dla nie- słyszących, krzesła ewakuacyjne – takie pojawiło się właśnie wCentrum Szyfrów Enigma, czy napisy i tłumacze migowi przy filmach. Potrzebne są szkolenia i ciągłe śledzenie tego rynku. Trzeba mieć wyobraźnię i zadawać sobie pytania, być empatycznym. Na każdym etapie tworzenia czegokolwiek. I, na przykład, zdawać sobie sprawę, że przewi - jaki dla niemowląt są tak samo potrzebne, jak miejsca do przewi - jania pieluchowanych dorosłych osób. Tak. Wiesz, gdzie opiekunowie przewi- jają swoich dorosłych podopiecznych? Na podłodze w publicznych toaletach. I znowu podkreślę – to nie są incy- dentalne przypadki. Takie miejsca są potrzebne! W Poznaniu mamy już dwie lokalizacje – jak je nazywamy – komfortek, m.in . w Centrum Inicjatyw Rodzinnych w Arkadii. Utworzenie 12 takich miejsc zapisano w projek- cie Budżetu Obywatelskiego Miasta Poznania. Pięć lokalizacji zostało wskazanych, a siedem mają wybrać mieszkańcy. O jakich jeszcze udogodnieniach warto wspo - mnieć? Usługa pod hasłem: tłumacz języka migowego online. WUrzędzie Miasta są oczywiście wyznaczone dyżury takiej osoby, albo trzeba umówić się na tłumaczenie 3 dni wcześniej. A co, jeśli osoba głucha musi coś załatwić natych- miast? Wtedy podchodzi do okienka, w którym osoba ob- sługująca ma tablet, a instytucja ma wykupiony abonament. Przy pomocy specjalnej aplikacji łączy się z tłumaczemmi- gowym, który jest dostępny 24 h i on natychmiast pomaga w tłumaczeniu. To niebywały komfort dla osób migających. Taką usługę ma już np. Centrum Kultury ZAMEK. Tablety w okienkach z dyżurującym tłumaczem języka migowego pojawią się wkrótce także w budynkach samorządu miej- skiego – dopinamy wprowadzenie tej usługi. WIESZ, GDZIE OPIEKUNOWIE PRZEWIJAJĄ SWOICH DOROSŁYCH PODOPIECZNYCH? NA PODŁODZE W PUBLICZNYCH TOALETACH