SUKCES PO POZNAŃSKU 11/2021

58 | POZIOM WYŻEJ | LISTOPAD 2021 Akurat abonament dotyczący usługi tłumacza migowego nie jest drogi, ale wiele elementów dostosowujących dane miejsce dla osób ze szcze - gólnymi potrzebami wymaga znacznych nakładów finansowych. Oczywiście, wybudowanie np. windy to ogromny koszt. Ale oprócz środków finansowych potrzeba też zmiany filozofii myślenia. Na przykład przy wymianie okien w całym budynku warto pomyśleć o potrzebach osób niskorosłych albo na wózku. Niech klamka będzie na dolnej listwie. To samo z wyłącznikami prądu, niech będą na wysokości biodra. To są drobiazgi, ale jakże ważne. Pamiętam dobrze, jak ciężko otwierały się drzwi do Collegium Martineum UAM, jak się wszyscy z nimi męczyli. Okazuje się, że teraz mogą otwierać się automa- tycznie. To udogodnienie dla wszystkich! Wróćmy do początku naszej rozmowy i do tego „tekstu łatwego do czytania i zrozumienia”. Easy to Read and Understand, w skrócie ETR, czyli tekst łatwy do czytania i zrozumienia. Jest kilka zasad takiego tekstu – czcionka powinna być większa, stosujemy łatwe słowa w miejsce trudniejszych, używamy zdjęć lub rysunków, nie używamy skrótów. Podobnie jest z tek- stem łatwym do zrozumienia – taki właśnie może być audioprzewodnik. To udogodnienia kierowane głównie do osób z dysfunkcjami intelektualnymi, choć przecież tak naprawdę to ważne dla nas wszystkich – posługiwa- nie się językiem prostym, zrozumiałym, trafiającym do odbiorcy. Takie teksty oznaczone są specjalnym logo. To głowa nad otwartą książką i podniesiony w górę kciuk w geście OK. Minął pierwszy rok Twojej pracy. Jak żyje się w Po - znaniu osobom ze szczególnymi potrzebami? Różnie, bo różni są ludzie i różne potrzeby. Weźmy np. seniorów, których jest prawie 150 tys. To duża grupa, dla której przeznaczony jest cały pakiet usług. Zresztą za część tego pakietu Poznań dostał w ubie- głym roku wyróżnienie w europejskim konkursie Access City Award. Myślę, że wielu potrzebują- cych zauważyło w Poznaniu coraz częściej obecne na chodnikach tzw. faktury informujące, czyli to, co czujemy pod stopami, przeznaczone dla osób niedowidzących. W tym roku na dwóch miejskich kąpieliskach pojawiły się wózki-amfibie, które dają możliwość unieruchomionym osobom zażywania kąpieli. Zapewniam, że znaleźli się chętni do ko- rzystania z nich. Kolejna rzecz to system nawiga- cyjno-informacyjny TOTUPOINT®. W mieście jest już 180 takich punktów. Będąc w ich zasięgu, przy pomocy specjalnej aplikacji w telefonie otrzymujemy informacje, gdzie się znajdujemy i co widzimy wokół siebie. Takie punkty są też np. w urzędzie na Placu Kolegiackim, wiele jest też na UAM, który jak wia- domo, ma kilka kampusów w mieście. W Poznaniu działa Miejska Społeczna Rada ds. Osób Niepełno- sprawnych, w Zarządzie Dróg Miejskich pracuje ze- spół zajmujący się dostępnością przestrzeni miejskiej. W Urzędzie jest też Biuro Cyfryzacji i Cyberbezpie- czeństwa, które zajmuje się likwidowaniem barier cyfrowych. Wiele przydatnych informacji znajduje się na stronie Urzędu Miasta Poznania w zakładce „niepełnosprawność”. Różne potrzeby, wiele różnych działań. Oczywiście mam pełną świadomość, że zapewnienie dostępności dla osób ze szczególnymi potrzebami to proces, który jeszcze potrwa. Niektórzy dodają, że dobrze byłoby, aby to był też proces myślowy. Bo ciągle podczas naszej rozmowy powtarzam – wiele zależy od ludzi! z