SUKCES PO POZNAŃSKU 12/2022

| GRUDZIEŃ 2022 MIASTO WARTE POZNANIA | 7 POZNANIACY NA COKOŁACH „Sukces po poznańsku” przybliża swoim Czytelnikom inspirujące historie ludzi, którzy odnieśli sukces. Rozmawiamy z nimi, stara - my się poznać ich sekrety, żeby nasi Czytelnicy mogli skorzystać z ich doświadczeń i wieść szczęśliwe życie. O poznaniakach suk - cesu, którzy każdego dnia spoglądają na nas ze swoich cokołów, co miesiąc opowiadał będzie dr Paweł Cieliczko. i władze pruskie. Musiano się zrzec spiżu i marmuru, które idą grubo w tysiące, i poprzestać na skromnym wapieniu, znajdującym się w bliskości Paryża i zwa- nym conflans. Dał im tę radę i podjął się roboty jedyny wówczas rzeźbiarz Polak, rozgłośniejsze mający imię, Władysław Oleszczyński, który znał Mickiewicza za życia. Zrobił on za tanie pieniądze […] i przesłał nam szczęśliwie kamiennego Adama do Poznania. Pojawienie się pomnika wieszcza w Poznaniu nie oznaczało, że będzie mógł natychmiast stanąć na jakimś publicznym placu miejskim. Perypetie związane z jego umieszczeniem w przestrzeni publicznej barwnie rela- cjonuje Motty. Ale posąg leżał sobie długo jeszcze na składzie, bo postawić go na nogi niełatwą było sprawą. W ukry- ciu, w jakiej sieni, na podwórzu lub wreszcie w kapli- cy, na to by się jeszcze zgodzili pan naczelny prezes Puttkamer i pan Baerensprung, prezes policji, ale na miejscu publicznym, w „germańskim” mieście miałby poeta polski kłuć oczy niemieckie, a polskim coś niepo- trzebnego przypominać? O zgrozo! Gdy tutaj wszelkie przedstawienia i prośby Mateckiego odparte zostały, trzeba się było udać do Berlina. Interpelację w berlińskim parlamencie złożył poseł Władysław Niegolewski, a poparli ją niemieccy posło- wie katoliccy. Premier Manteuffel oświadczył wówczas, że rząd pruski nie zamierza walczyć z popiersiami, nato- miast regent, książę Wilhelm, wyraził zgodę na postawie- nie w Poznaniu pomnika Mickiewicza. Pomnik stanął na gruncie kościelnym, w ogrodzie przy kościele św. Marci- na, a uroczyście odsłonięto go 7 maja 1859 roku. Pomnik, wykonany z delikatnego różowego wapienia, ulegał jednak stopniowej degradacji. W 1904 roku – by zapobiec jego całkowitemu unicestwieniu – postano- wiono go przenieść na dziedziniec Poznańskiego Towa- rzystwa Przyjaciół Nauk, a na jego pierwotnym miejscu ustawiono nowy pomnik, wykonany z bardziej trwałego materiału. Brązowy odlew rzeźby Mickiewicza, będącej kopią pierwotnego posągu, wykonał poznański artysta Władysław Marcinkowski. Wyrzeźbił on także brązowe postaci: dziewczynę podająca poecie wiązankę kwiatów oraz chłopca trzymającego w rękach urnę – symbol prze- szłości. Przy okazji wymiany pomnika przebudowano skwerek za kościołem św. Marcina, przed którym pojawi- ła się kamienna balustrada opracowana przez wybitnego poznańskiego architekta Rogera Sławskiego. We wrześniu 1939 roku Niemcy zniszczyli pierwszy poznański pomnik Adama Mickiewicza, stojący na dzie- dzińcu PTPN. 23 grudnia 1998 roku, w dwusetną roczni- cę urodzin wieszcza, na dziedzińcu PTPN odsłonięto kolejny pomnik poety. Była to już druga kopia figury wy- konanej przez Władysława Oleszczyńskiego, a co ciekawe – tak jak w przypadku oryginalnej – sfinansowana ona została ze składek poznaniaków, dla których romantycz- ne tradycje naszego miasta miały znaczenie. We wrześniu 1939 roku Niemcy zniszczyli także drugi pomnik Mickiewicza, ten znajdujący się na skwerze przy kościele św. Marcina. Miejsce po nim upamiętnia grani- towa tablica umieszczona na kamiennym podeście oraz odrestaurowana kamienna balustrada. W 2015 roku zakończony został kompleksowy remont kamienicy należącej w połowie XIX wieku do doktora Teofila Mateckiego, w kolejnych latach odrestaurowano kamienną barierkę przed pomnikiem, odtworzono ogro- dzenie wokół kościelnej parceli, końca dobiega remont zbiegu ulicy św. Marcin i Alej Marcinkowskiego, może nadejdzie też taki czas, że AdamMickiewicz znów pojawi się w miejscu, z którego przez dekady zaborów dodawał otuchy polskimi mieszkańcom Poznania, niosąc nadzieję na nadejście lepszych czasów. z