| GRUDZIEŃ 2024 48 | POZIOM WYŻEJ W 1900 r. do powstającego Kaiser-Friedrich-Museum trafił zbiór 30 kopii antycznych terakotowych figurek, tzw. Tanagryjek, wykonanych w berlińskim warsztacie Fritza Gurlitta. Wytwarzane w latach 1881-1886 przez antykwariusza figurki to kopie zabytków z Luwru, British Museum, Ermitażu oraz kolekcji berlińskich. Tanagryjskie figurki masowo wypalane z gliny przy pomocy matryc, datowane na IV–II w. przed Chr., zawdzięczają swoją nazwę starożytnemu miastu Tanagra w Beocji (Grecja), gdzie odnaleziono je po raz pierwszy w drugiej połowie XIX w. W okresie hellenistycznym produkowano je także w Macedonii, Azji Mniejszej, Egipcie i Italii. Figurki były znajdywane przede wszystkim wewnątrz grobowców, a ich funkcja nie została do dzisiaj ściśle ustalona. Najczęściej przedstawiały one młode, pełne wdzięku kobiety w codziennych sytuacjach: podczas beztroskiej zabawy, odpoczynku, ale także w chwilach zadumy. Niedługo po odkryciu figurki z Tanagry stały się przedmiotem zainteresowania kolekcjonerów oraz miłośników sztuki, a pod koniec XIX w. ich popularność przyczyniła się do produkcji licznych kopii. ŻYCIE ANTYCZNYCH DZIEWCZĄT Realistyczny i rodzajowy charakter przedstawień figurek z Tanagry pozwala na wgląd w życie prywatne i emocjonalne kobiet okresu hellenistycznego. Ich wizerunki odzwierciedlają całą gamę emocji związanych z doświadczeniami dziewcząt wchodzących w okres dorosłości: od radości, aż po melancholię i smutek. W kontekście społeczeństwa antycznego, w którym kobiety były często marginalizowane, figurki te stanowią unikatowe świadectwo, dając głos starożytnym kobietom, ich prywatności i wewnętrznym światom. Subtelność i liryczny charakter przedstawień jest doskonałym przykładem tego, jak sztuka może być nośnikiem refleksji o naturze ludzkiej. Tanagryjki fascynują swoją prostotą, a zarazem poruszającym przekazem, pozwalając nam dyskretnie zajrzeć do świata żyjących przed wiekami ludzi i zrozumieć emocje, które mimo upływu czasu wciąż są nam bliskie. UCZĄ BEZ NUDY W Studyjnej Galerii Sztuki Starożytnej wydzielono specjalną przestrzeń edukacyjną, w której można zajrzeć do warsztatu rzeźbiarza, dotknąć różne materiały i prawdziwe akcesoria rzeźbiarskie (pozyskane dzięki uprzejmości znakomitego poznańskiego rzeźbiarza Roberta Sobocińskiego). Nie brakuje też miejsca na odpoczynek i relaks. W odpowiednio zaaranżowanym przytulnym pomieszczeniu można przeczytać książkę z podręcznej biblioteki, obejrzeć kolorowe albumy sztuki starożytnej, pograć w Playmobil z udostępnionych dla dzieci zestawów, ułożyć proste puzzle lub napisać jakąś myśl na specjalnie przygotowanej do tego tablicy. Warto podkreślić, że książki do czytelni starożytnej dostaliśmy w prezencie od wydawnictw i muzeów europejskich. Książki będą co jakiś czas wymieniane. Ponadto będzie dostępne małe stanowisko edukacyjne z materiałami plastycznymi, kolorowankami i prostymi zadaniami do rozwiązania dla naszych młodszych widzów. Pojawi się też skrzynka z retro kartami inwentarzowymi, które pozwolą poznać niektóre zabytki ukryte przed okiem widza. Zachęcamy do rodzinnego zwiedzania galerii z książeczką z serii Muzealnych Tropicieli „Sekrety starożytnej komnaty” (informacje o brakujących zabytkach znajdują się we wspomnianej skrzynce z retro kartami inwentarzowymi, w przestrzeni wystawy). NIESAMOWITY ROK POZNAŃSKIEGO MUZEUM NARODOWEGO Mijający 2024 rok był bardzo pracowity dla muzealników i niezwykle interesujący dla zwiedzających. Po latach remontu otwarto piwnicę i parter ratusza, a także wyremontowaną i na nowo zaaranżowaną Galerię Sztuki Polskiej w gmachu głównym. z Galeria studyjna daje unikalną możliwość nie tylko poznawania kolekcji, ale także przyjrzenia się codziennej pracy muzealników i procesowi powstawania nowej galerii
RkJQdWJsaXNoZXIy NzIxMjcz