56 1(32)|2024 TECHNIKA GRZEWCZA I CIEPŁOWNICZA Priorytet dla efektywności energetycznej Artykuł 2 ust. 2 wprowadza do dyrektywy w sprawie efektywności energetycznej definicję „przede wszystkim efektywność energetyczna” (Energy Efficiency First). Natomiast artykuł 3 wprowadza nowy przepis dotyczący stosowania priorytetu „przede wszystkim efektywność energetyczna”, wymagań od państw członkowskich uwzględnienia rozwiązań w zakresie efektywności energetycznej w polityce oraz decyzje inwestycyjne w systemach energetycznych (zob. art. 25 dotyczący transformacji energetycznej, przesyłu i dystrybucji), a także sektorów nieenergetycznych. Zastosowana zasada podlega monitoringowi i weryfikacji przez odpowiednie podmioty, które zostaną zidentyfikowane przez państwa członkowskie, te zaś będą musiały składać sprawozdania dotyczące stosowania zasady w swoich krajowych planach w zakresie gospodarki niskoemisyjnej, energii i klimatu. Przykładowa rola sektora publicznego (nowy rozdział II) Artykuł 5 wprowadza cel dla wszystkich organów publicznych, jakim jest zmniejszenie zużycia ich energii końcowej o określony procent każdego roku (jeszcze do ustalenia), w odniesieniu do roku referencyjnego (również do ustalenia). Artykuł 2 wyjaśnia, że organy publiczne oznaczają „instytucję zamawiającą” zgodnie z definicją w dyrektywie 2014/24/UE: „instytucje zamawiające oznaczają państwo, władze regionalne lub lokalne, podmioty prawa publicznego lub stowarzyszenia utworzone przez jedno lub więcej takich organów lub jeden lub więcej takich podmiotów prawa publicznego”. Jednocześnie zostanie utrzymany i prawdopodobnie nawet zwiększony roczny obowiązek renowacji w wysokości 3% dla wszystkich budynków użyteczności publicznej (chociaż istnieją pewne rozbieżności w tekście, art. 6 nadal odnosi się do budynków wykorzystywanych przez władze centralne, nawet jeśli są ich własnością lub są przez nie zajmowane). Remonty powinny mieć na celu osiągnięcie standardu budynków o niemal zerowym zużyciu energii (NZEB). Usunięto możliwość wyboru środków alternatywnych. Artykuł 7, dotyczący zakupów przez organy publiczne, wymaga teraz od władz publicznych na wszystkich poziomach administracyjnych, aby kupować tylko produkty i usługi o wysokiej sprawności energetycznej, zgodnie z załącznikiem IV. Załącznik wymaga m.in., by kupować tylko produkty należące do dwóch najwyżej reprezentowanych klas efektywności energetycznej, zgodnie z etykietą energetyczną. Ponieważ ta definicja jest niejasna (co się rozumie przez „reprezentację dwóch najwyższych klas energetycznych”?), ten punkt wymaga doprecyzowania, aby uniknąć monopolizacji jedną technologią, co nie jest korzystne z uwagi na zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego i późniejsze koszty eksploatacji. Efektywność wykorzystania energii (nowy rozdział III) Artykuł 8 (dawny art. 7) wprowadza nowy okres oszczędzania energii od 1 stycznia 2024 r. do 31 grudnia 2030 r. Roczny cel oszczędności energii nie jest jeszcze określony. Przy opracowywaniu odpowiednich środków politycznych państwa członkowskie są zobowiązane do promowania ważnej roli energetyki odnawialnej i obywatelskiej, a także by osiągnąć wymagany udział oszczędności energii poprzez środki przeciwdziałające ubóstwu energetycznemu. W swoich systemach efektywności energetycznej (Energy Efficiency Obligation Schemes – EEOS) państwa członkowskie mogą wymagać, aby zobowiązane strony osiągały określony poziom oszczędności energii poprzez walkę z ubóstwem energetycznym. Zobowiązane strony powinny zachęcać również do realizacji działań, takich jak renowacja budynków i wymiana starych nieefektywnych urządzeń. Jeśli chodzi o kwalifikowalność środków, załącznik VI zawiera następujące nowości: • redukcja zużycia energii wynikająca z rozszerzenia ETS na transport oraz budynki nie może wliczać się do celu oszczędności energii. Jeśli firma podlega obowiązkowi oszczędzania energii i ETS, wpływ ceny emisji dwutlenku węgla należy jednak uwzględnić przy obliczaniu i raportowaniu oszczędności energii, • środki podjęte zgodnie z rozporządzeniem w sprawie wspólnego wysiłku redukcyjnego mogą być wzięte pod uwagę, ale państwa członkowskie muszą wykazać, że ich wyniki są weryfikowalne i oszacowane dla oszczędności energii końcowej, • środki promujące małoskalowe instalacje odnawialnych źródeł energii (np. instalacje prosumenckie) mogą być kwalifikowalne, jeśli zapewniają weryfikowalne i wymierne oszczędności (wyraźnie wspomniano tutaj o energii słonecznej m.in. z kolektorów słonecznych w kontekście pozyskiwania ciepła i energii elektrycznej), • oszczędności energii wynikające z wdrażania środków polityki promującej produkty, sprzęt, systemy transportowe, pojazdy wykorzystujące technologie bezpośredniego spalania paliw kopalnych nie
RkJQdWJsaXNoZXIy NzIxMjcz