75 4(31)|2023 GAZOWNICTWO • możliwości wprowadzenia do obrotu wyszczególnionych produktów pofermentacyjnych bez konieczności uzyskania zezwoleń ministra właściwego do spraw rolnictwa, • możliwości zaliczenia gruntów planowanych do przeznaczenia pod instalacje biogazowe w gospodarstwach rolnych pod grunty rolne (w przypadku gruntów o powierzchni nie większej niż 1 ha), • zniesienia konieczności prowadzenia procedur administracyjnych w zakresie określenia możliwości stosowania wybranych substratów w roli wsadu w biogazowni rolniczej – udostępniona zostanie lista bezpiecznych substratów, • ułatwień w procedurze postępowania w przedmiocie uzyskania decyzji o warunkach zabudowy, dotyczącej biogazowni rolniczej. Rozwój sektora biometanu w Polsce może być uznany za sposób realizacji założeń zeroemisyjnego systemu energetycznego. W przypadku rozszerzenia stosowalności biometanu w roli paliwa alternatywnego, zaspokajającego potrzeby sektora transportowego, w szczególności ciężkiego, można mówić o realizacji zadań z zakresu dbałości o dobrą jakość powietrza, ze względu na relatywną czystość spalania sprężonego biometanu w pojazdach samochodowych. Rozwój biogazowni oraz biometanowni Perspektywy rozwoju biogazowni oraz biometanowni są bardzo duże w skali zarówno globalnej, jak i lokalnej. Współcześnie istnieje bardzo duża ilość dostępnych potencjalnych materiałów wsadowych, które mogą być wykorzystane jako surowiec do uzyskania biogazu i biometanu. Możliwe jest utrzymanie stałej produkcji z tych materiałów organicznych na szeroką skalę przy obecnie istniejących już technologiach. Produkcja biometanu w drodze uzdatniania biogazu jest zdecydowanie najpopularniejszą metodą jego pozyskania. Odpowiada ona bowiem za ok. 90% wytwarzanego obecnie biometanu na świecie. Technologie selektywne polegają na wykorzystaniu różnych właściwości poszczególnych gazów zawartych w biogazie w celu ich oddzielenia. Aż 60% światowej produkcji biometanu wykorzystuje metodę fizycznej absorpcji w wodzie (FIZA-W) lub membranowej separacji (MEMBA) do oddzielenia dwutlenku węgla od biogazu, podczas gdy metoda biologicznej konwersji (BIOLKA) jest bardzo rzadko wykorzystywana, a jej techniczne możliwości są słabo zbadane i istnieje duży potencjał rozwoju tej technologii5. W tab. 2 przedstawiono porównanie typowych zakresów zawartości procentowej składników biogazu, biometanu oraz gazu ziemnego wysokometanowego. Tab. 2. Porównanie typowych zakresów zawartości procentowej składników biogazu, biometanu oraz gazu ziemnego wysokometanowego6 Składnik gazu Udział lub wartość składnika albo parametru gazu w zależności od rodzaju danego gazu Biogaz Biometan Gaz ziemny Metan (CH4) 50-75% 94-99,9% 93-98% Dwutlenek węgla (CO2) 25-45% 0,1-4% 1% Azot (N2) < 2% < 3% 1% Tlen (O2) < 2% < 1% – Wodór (H2) < 1% Śladowe ilości – Siarkowodór (CH4) 20-20 000 ppm < 10 ppm – Amoniak (NH3) Śladowe ilości Śladowe ilości – Etan (C2H6) – – < 3% Propan (C3H8) – – < 2% Siloksany Śladowe ilości – – Woda (H2O) 2-7% – – Nacisk na efektywność Obecnie trwa ciągły rozwój technologii oczyszczania biogazu. Z tych istniejących większość była stosowana do uszlachetniania gazu ziemnego do postaci wysokometanowej, a następnie została przystosowana do uzdatniania biogazu, który posiada jednak inny skład od gazu ziemnego, szczególnie ten początkowy. Z tego względu istnieje szereg możliwości utworzenia nowych technik, a także ulepszenia obecnych i w ten sposób wdrożenia tańszych, bardziej efektywnych źródeł pozyskania biometanu. Te kwestie są bardzo ważne z punktu widzenia możliwości wykorzystania biometanu jako potencjalnej alternatywy wobec źródeł energii nieodnawialnej oraz dla jego konkurencyjności z innymi paliwami odnawialnymi. Jednak cały przemysł, skoncentrowany wyłącznie na procesie uzdatniania biogazu, musi się rozwinąć, aby móc osiągnąć cel wysokiej efektywności procesów uzdatniania, dających bardzo wysoką zawartość metanu w biometanie, przy jednoczesnych niskich nakładach energii na procesy oczyszczania7. Metody uzdatniania biogazu Biogaz zawiera w znacznie mniejszych stężeniach także inne substancje, które negatywnie wpływają na infrastrukturę lub nawet mogą zagrozić życiu ludzkiemu. Należą do nich woda, siarkowodór, tlen i azot, amoniak, węglowodory halogenowe, siloksany czy drobne cząstki stałe. Część z tych substancji jest oddzielana od biogazu podczas procesów służących wyłapaniu dwutlenku węgla, lecz stopień ich oczyszczenia i to, czy poszczególne substancje będą wyłapywane, zależne
RkJQdWJsaXNoZXIy NzIxMjcz