ca, od możliwości precyzyjnego i zwrotnego porozumienia się pary. Jeździec o większej sprawności specjalnej uzyska na tym samym koniu lepsze wyniki sportowe niż jeździec o mniejszej sprawności specjalnej. Zakładając oczywiście, że w obu przypadkach poziom wytrenowania konia byłby taki sam lub zbliżony. Na podstawie analizy uzyskanych wyników badań można stwierdzić, że badane i doskonalone do uzyskanego poziomu sprawności specjalne mają duże znaczenie dla uzyskiwanych wyników w zawodach WKKW. W związku z tym trening wymienionych sprawności jeźdźca powinien wejść do programu szkolenia zawodników WKKW. Z przeprowadzonej analizy wzajemnej korelacji cech sprawności fizycznych wynika, że w poszczególnych latach badań na zwinność wpływa korzystnie i znacząco większość omawianych cech. Doskonalić jej poziom można więc poprzez stymulację rozwoju odwiedzenia kończyn dolnych w stawach biodrowych, gibkości ogólnej, wytrzymałości mięśni brzucha i wydolności. Z punktu widzenia jeździectwa są to cechy o najwyższym wpływie na poziom wyników w sprawności jeździeckiej. Uzyskanie znaczącego wyniku uzależnione jest od wysokiego poziomu zdolności ruchowych. Przy wyrównanym poziomie zdolności kondycyjnych i przygotowania techniczno-taktycznego wiodące znaczenie posiadają zdolności koordynacyjne. A zachowanie odpowiednich proporcji w rozwoju zdolności kondycyjnych i koordynacyjnych umożliwi osiągnięcie mistrzowskiego poziomu techniki. Nowe metody treningowe koni i jeźdźców, włączone do procesu szkolenia sportowego, oraz analiza skuteczności treningu sportowego pozwalają uzyskać wysoki stopień mistrzostwa sportowego. W wyniku rosnącego poziomu sprawności jeździeckiej trenerzy w przyszłości będą zmuszeni do sięgnięcia po środki doskonalsze, gdyż tylko jeźdźcy o wyjątkowej sprawności psychofizycznej będą mogli zajmować czołowe lokaty w zawodach hippicznych. Adaptacja i odnowa biologiczna Jeździectwo należy do jednych z najbardziej urazowych dyscyplin sportu. Wynika to m.in. z konieczności współpracy jeźdźca z koniem, nieprzewidywalnie reagującym na bodźce zewnętrzne. Z badań wynika, że niski poziom sprawności ogólnej i specjalnej jest jedną z przyczyn dużej liczby wypadków podczas treningów i zawodów jeździeckich. Trener i instruktor powinni dysponować pełną i wyczerpującą informacją o aktualnych warunkach i możliwościach zawodnika, powinni ustawicznie wzmacniać oraz poddawać zabiegom fizjoterapeutycznym te segmenty układu ruchu i funkcje ustroju, które są najbardziej obciążone. Trening sportowy należy pojmować nie tylko jako proces nauczania techniki dyscypliny i podporządkowany jej rozwój odpowiednich zdolności energetycznych i koordynacyjnych, ale także jako adaptację somatyczną i funkcjonalną do uprawianej dyscypliny sportowej. Ponieważ wczesna specjalizacja sportowa i wieloletni trening obejmują dzieci i młodzież, nieodzowne staje się zapewnienie im warunków dla prawidłowego i harmonijnego rozwoju oraz kształtowania prawidłowej postawy ciała. Dobrze dobrany i dozowany wysiłek fizyczny powinien być stymulatorem optymalnego rozwoju młodego człowieka. Jednak nagminne są przypadki przedwczesnego zużywania się powierzchni i elementów chrzęstno-stawowych u zaawansowanych jeźdźców, które przypisuje się w znacznym stopniu błędom „ćwiczeń i treningu”. Każdy zawodnik u progu swej kariery jeździeckiej pamięta ból mięśni grzbietu, obręczy barkowej i biodrowej, mięśni przywodzących kończyny dolne, dający znać o sobie jeszcze długo po pierwszej lekcji jazdy konnej. Przygotowując odpowiednio wcześnie swój organizm do nowej aktywności fizycznej, zapobiegamy drastycznemu zaburzeniu homeostazy, wydatnie podnosząc gotowość do wysiłku w kolejnych treningach. aa Jeździectwo nie jest sportem walki, nie jest w ogóle sportem w sensie dosłownym. Ciągle jeszcze pierwszeństwo przed wytrenowaniem ciała mają estetyka i harmonia, a chodzi o to, by obie cechy występowały łącznie. Bowiem nie tylko jeździec kształtuje konia – w takim samym stopniu koń kształtuje jeźdźca. R.G. Binding 52 1/2024 H&B SZKOŁA JEŻDZIECKA
RkJQdWJsaXNoZXIy NzIxMjcz