Fitness Biznes 03/2022

48 | STREFA TRENERA I stnieją czynniki mające wpływ na to, na ile uprawianie windsurfingu będzie bez- pieczne, a jednocześnie przysporzy oso- bie uczącej się wielu pozytywnych emo- cji. Aspekty te to m.in. : spot (czyli miejsce, w którym znajduje się baza), a co za tym idzie – rodzaj brzegu (łagodne bądź strome zejście do wody), kierunek wiatru, poziom wody (określający, jak długo oddalając się od brze- gu kursant ma kontakt z dnem), odpowiedni sprzęt (deska i pędnik) dobrany adekwat- nie do poziomu umiejętności kursanta oraz do warunków wietrznych, no i oczywiście instruktor – wykwalifikowana osoba, która powinna profesjonalnie poprowadzić ucznia, łącząc przekazywanie wiedzy teoretycznej z najciekawszą częścią lekcji, czyli praktyką na wodzie. Mimo iż potencjalny uczeń wybie- rając się na kurs pływania na desce nie za- wsze będzie miał wpływ na to, czy wszystkie wyżej wymienione czynniki będą spełnione, to warto zwracać na nie uwagę, gdyż dzięki nim można pływać bezpieczniej, dobrze się przy tym bawić i szybciej osiągnąć sukces. Rodzaj subdyscypliny Bez względu na poziom pływania odpo- wiednie przygotowanie fizyczne windsurfera to kolejny niezwykle ważny czynnik, dzięki któremu uprawianie tej dyscypliny będzie dużo przyjemniejsze, a jej nauka łatwiejsza. Natomiast brak przygotowania fizycznego może (choć nie musi) na długi czas zniechę- cić ucznia do pływania na desce. Oczywiście innego poziomu sprawności fizycznej będzie potrzebowała osoba zaczynająca przygodę z windsurfingiem, innego zaś osoba pływają- ca na poziomie zaawansowanym lub robiąca to zawodowo. Windsurfing ma wiele odmian, dlatego charakter wysiłku osoby uprawiają- cej ten sport zależy nie tylko od stopnia za- awansowania, ale także od praktykowanej subdyscypliny. Zatem, windsurfing można podzielić na:  Freeride – to pływanie na desce w ślizgu (deska z dużą prędkością ślizga się po po- wierzchni wody) oraz wykonywanie podsta- wowych manewrów ślizgowych, tj.: „zwrot z wiatrem”, „zwrot na wiatr”, proste skoki, „pływanie na halsie”, „start z wody”. Taki ro- dzaj windsurfingu uprawia większość amato- rów i jest to podstawa do uprawiania innych konkurencji. Sugestie dla trenera pracującego z klien- tem: charakter wysiłku podczas pływania freeride można określić jako tlenowy – gdy pływamy na halsie nasze ciało w dużej mierze wykonuje pracę statyczną – oraz mieszany tlenowo-beztlenowy w trakcie wykonywania np. manewrów lub skoków. Warto zwrócić uwagę, że podczas pływania w ślizgu na hal- sie mocno pracują mięśnie brzucha, pleców, nóg oraz ramion, właściwie całe ciało wyko- nuje wysiłek statyczny, natomiast wykonując różnego rodzaju manewry windsurfer zmu- szony jest do pracy dynamicznej, zaś szcze- gólną pracę wykonują wówczas ramiona;  Freestyle – to dyscyplina polegająca na wykonywaniu różnych tricków na desce. Jest ona bardzo trudna technicznie i wymaga du- żej sprawności zawodnika. Tę odmianę upra- wia się na płaskiej wodzie przy mocniejszym wietrze. Sugestie dla trenera pracującego z klien- tem: Charakter wysiłku jest tlenowo-beztle- nowy, a wykonywanie każdego tricku można określić interwałem. Aby wykonać ewolucję freestylową należy najpierw płynąć w ślizgu, a następnie wykonać trick, podczas którego bardzo często niezbędne jest maksymalne napięcie mięśni;  Wave – czyli pływanie na fali, charaktery- zuje się przede wszystkim tym, że siłą napę- dzającą deskę jest nie tylko wiatr, ale także fala. Windsurfer podczas pływania na fali, ze względu na ukształtowanie wody, mało cza- su poświęca na pływanie na halsie (tak jak w przypadku pływania freeride), dlatego też wysiłek statyczny, tlenowy będzie tu rzadziej spotykany. Sugestie dla trenera pracującego z klien- tem: tak jak podczas uprawiania freestyle występują tu częste i krótkie interwały. Ze względu na używanie bardzo małych desek niezbędne jest dobrze rozwinięte poczucie równowagi. Jedną z odmian wyścigu windsurfingo- wego jest tzw. RS:X klasa olimpijska, czyli regaty, w których zawodnicy ścigają się na jednakowym sprzęcie: rozmiar i typ żagli oraz desek jest zawsze taki sam, nieuzależniony od warunków wietrznych. W przypadku For- muły – bardzo rozpowszechnionej konkuren- cji polegającej na ściganiu się po określonej trasie przy słabych oraz średnich warunkach wietrznych – rozmiary żagli dochodzą do 12,5 mkw. i są to największe rozmiary żagli windsurfingowych. Obydwie te konkurencje (RS:X, Formuła) charakteryzują się wysiłkiem tlenowym. Zawodnicy pływający w tych kla- sach są bardzo wydolni i wytrzymali. Wyści- gi są niezwykle wyczerpujące, a charakter wysiłku może się zmieniać. Przy słabszym wietrze windsurferzy często muszą wykony- wać tzw. pompy – bardzo dynamiczne ruchy angażujące całe ciało, przypominające pracę na ergometrze. Natomiast przy silniejszym wietrze podczas tzw. pozycji na halsie pra- ca często zamienia się w wysiłek statyczny. Konkurencję polegającą na ściganiu się na trasie slalomu między bojami nazywamy sla- lomem. Zawodnicy często używają bardzo dużych żagli (niekiedy, w celu zwiększenia prędkości, nawet za dużych na panujące warunki wietrzne). Konkurencja jest bardzo dynamiczna i rozgrywa się przy silnym wie- trze. Wyścigi trwają kilka minut i są bardzo szybkie. Ogólna sprawność Tak jak wspomniałem na początku, wind- surfing jest praktycznie dla każdego, dlatego też przygotowanie fizyczne osoby stawiającej pierwsze kroki na desce nie musi być spe- cjalistyczne, wystarczy, że jest ona ogólnie sprawna. Charakter wysiłku podczas pierw- szych godzin nauki na desce może być róż- ny. Część uczniów niemająca problemów z równowagą, utrzymująca się bez problemu na desce, będzie się wolniej męczyć i szyb- ciej robić postępy. Natomiast uczeń, który ma słabo rozwinięte mięśnie głębokie i pro- blemy z równowagą, będzie często wpadał do wody, przez co będzie tracił dużo energii na pływanie w wodzie, wychodzenie z niej na deskę oraz wyciąganie po raz kolejny pęd- nika (żagla) z wody. Warto w tym miejscu Charakter wysiłku podczas pływania freeride można określić jako tlenowy – gdy pływamy na halsie nasze ciało w dużej mierze wykonuje pracę statyczną – oraz mieszany tlenowo-beztlenowy w trakcie wykonywa- nia np. manewrów lub skoków.