58 3(30)|2023 ści nadmiarowo wyprodukowanej odnawialnej energii elektrycznej w warstwach geologicznych. Liniowe ładowanie gazu zapewnia również elastyczność w ciągu dnia, gdy zmienia się zapotrzebowanie, poprzez sprężanie gazu, a tym samym upakowanie większej liczby jego cząsteczek w tej samej przestrzeni magazynowania energii. W ciągu doby system jest zbilansowany operacyjnie przez operatorów sieci gazowych poprzez zarządzanie ciśnieniami i czasowym magazynowaniem gazu w systemie (jako „line-pack”). Wykorzystanie paliwa wodorowego w budynkach może stanowić impuls dla rozwoju rynku wodoru w Polsce i w Europie, pozwalając na osiągnięcie szybkiej redukcji emisji w optymalnych kosztach. Istniejąca infrastruktura gazowa może służyć do przechowywania, transportu i dystrybucji gazów odnawialnych i zdekarbonizowanych wykorzystywanych do ogrzewania. Już dziś biometan jest wprowadzany do sieci gazowej, a domieszki 10% wodoru są technicznie możliwe w sieci przesyłowej i dystrybucyjnej gazu. Większość sieci dystrybucyjnych w Europie można przystosować do przesyłania gazu z domieszką do 20% wodoru bez konieczności ponoszenia wysokich kosztów. W przyszłości istniejąca sieć gazowa będzie mogła zostać zmodernizowana do wymogów sieci wodorowych, aby transportować wodór po opłacalnych kosztach. Mieszanie wodoru w sieciach gazowych podłączonych do budynków mieszkalnych i komercyjnych w najbliższej perspektywie czasowej ma kluczowe znaczenie dla rozpoczęcia gospodarki wodorowej od samego początku realizacji założonych celów transformacji. Zastosowanie urządzeń grzewczych w budynkach mieszkalnych, co jest już dobrze rozwiniętą technologią, może utworzyć i zagwarantować już na starcie płynność transformacji, która jest niezbędna do rozwoju rynku ekologicznego wodoru. Poza korzyściami skali i bezpieczeństwem inwestycji wykorzystanie wodoru w budynkach może również przynieść znaczne obniżenie kosztów wstępnych, ograniczając potrzebę koniecznych inwestycji w sieć elektroenergetyczną lub związanych z tym nadmiernych kosztów dla użytkowników końcowych (szczególnie w istniejących zasobach budowlanych trudnych do elektryfikacji) oraz zwolnienie mocy elektrycznych na cele, do których zasilanie energią elektryczną jest niezbędne i niemożliwe do zastąpienia. Przewidywane korzyści Wdrożone działania mogą generować następujące korzyści: • unikanie nadmiernych dodatkowych kosztów dla użytkownika końcowego (szczególnie w przypadku trudnych do zelektryfikowania istniejących zasobów budowlanych). Aby osiągnąć szybkość i efekt skali, potrzebne do pomyślnego przeprowadzenia transformacji energetycznej, konieczna jest szeroka gama przyszłościowych rozwiązań grzewczych, umożliwiających realnie opłacalną dekarbonizację dla różnorodnych budynków, nie pozostawiając nikogo w tyle. Użytkownicy końcowi powinni mieć możliwość wyboru czystych rozwiązań grzewczych zgodnie ze swoimi potrzebami, lokalnymi możliwościami i zasobami finansowymi, • ograniczenie konieczności kosztownych inwestycji w sieć elektroenergetyczną. Warto podkreś- lić, że wymiana jednego gazociągu (np. OPAL we wschodnich Niemczech) o przepustowości 42 GWh/h i maksymalnym pasie ochronnym (implikującym ograniczenia w zagospodarowaniu terenu) 20 m wymaga 14 napowietrznych linii przesyłowych o mocy 3 GW (2380 kW) i pasu ochronnego o długości 70 m na linię przesyłową. W sumie daje to prawie 1000 m terenu bezpośrednio objętego inwestycją, co odpowiada 50-krotnemu efektowi wpływu na zajęcie terenu przez gazociąg o takiej samej przepustowości (Badanie Frontier Economics: Wartość infrastruktury gazowej w Europie neutralnej dla klimatu, kwiecień 2019 r.: pkt 4.4.1. „Wykorzystanie istniejących gazociągów zmniejsza potrzebę budowy nowych i niepopularnych linii elektroenergetycznych”), • optymalizacja i wykorzystanie istniejącej infrastruktury sieci gazowej – rozbiórka całej sieci gazowej i budowa nowego systemu dystrybucji energii wiązałyby się z wysokimi kosztami. Gazy odnawialne i pozbawione dwutlenku węgla, wykorzystywane jako paliwo w ogrzewaniu, oferują zoptymalizowane i elastyczne ścieżki inwestycyjne dla trudnych do ograniczenia emisji. Polityka i projekty przyczyniające się do osiągnięcia celów Europejskiego Zielonego Ładu powinny być spójne i dostosowane do promowania wykorzystania gazów odnawialnych i dekarbonizowanych oraz innych efektywnych energetycznie czystych technologii do ogrzewania budynków. Z tego względu stopniowe i zrównoważone odchodzenie od gazu ziemnego jest nieuniknione i konieczne, ale nie oznacza to odejścia od wykorzystania gazu jako takiego. Z czasem gaz ziemny już jest zastępowany przez zielone gazy i będzie mocnym elementem stabilizującym miks energetyczny, gwarantującym bezpieczeństwo energetyczne przy wykorzystaniu dużej części istniejącej i dostępnej infrastruktury. TECHNIKA GRZEWCZA I CIEPŁOWNICZA
RkJQdWJsaXNoZXIy NzIxMjcz