Rehabilitacja przeprowadzana w duchu neurologii funkcjonalnej polega na „zresetowaniu” nieprawidłowych wzorców ruchu, nabytych przez konia poprzez mechanizm kompensacji, oraz „zaprogramowaniu” nowych, prawidłowych wzorców ruchu, które mają poprawić jego ogólną koordynację, elastyczność chodu, wydolność mięśni i komfort całego ciała. Niezbędny dokładny wywiad Wizyta zawsze powinna rozpocząć się od przeprowadzenia dokładnego wywiadu i zebrania historii choroby, wysłuchania opisu objawów, jakie obserwuje właściciel w codziennym obcowaniu z koniem i dotyczących ogólnej prezentacji w treningu. Jeżeli w ostatnich kilku latach pojawiały się wcześniejsze diagnozy i konkretne kontuzje – to już na wstępie spotkania warto o nich wspomnieć terapeucie oraz mieć przygotowaną do wglądu dokumentację medyczną od lekarza weterynarii prowadzącego przypadek. Jest to bardzo istotne, gdyż znacząco ułatwia to nam – terapeutom pracę z pacjentem oraz podjęcie kroków w dobraniu odpowiedniej dla pacjenta formy terapii. Im bardziej szczegółowo zostaną nam przedstawione problem i historia choroby konia, tym skuteczniej zaplanujemy program rehabilitacji, a jego rezultaty przyjdą szybciej. Nie mniej istotna jest informacja, że koń jest w trakcie leczenia farmakologicznego – musimy o tym wiedzieć w dniu wizyty, aby uniknąć sytuacji, w której terapia manualna, fizykalna czy ćwiczenia rehabilitacyjne wykluczają się z podawanymi lekami, a także gdy stosowane leki zabraniają wdrożenia intensywnego programu rehabilitacyjnego. Wnikliwa analiza konia w ruchu Następny krok to wnikliwa analiza konia w ruchu. Często już na tym etapie udaje się ustalić, czy zaburzenia biomechaniczne lub kulawizna mają charakter ortopedyczny, czy neurologiczny, a parametry, na jakie zwraca się uwagę, to m.in. regularność i jakość wykroku, obecność bądź brak ataksji (jeśli jest obecna – to jaki jest jej stopień nasilenia), hiper- lub hipometria (nadmierne przekraczanie wraz z nadmierną fleksją kończyny lub niedokraczanie, skrócony wykrok), jakość cofania, ocena pokonywania przez konia fizycznych barier i przeszkód (np. drągi, slalom, górki/ wzniesienia). W przypadku podejrzenia ataksji, czyli zaburzeń ruchu o charakterze deficytów proprioceptywnych, dodatkowo wykonuje się tzw. testy prowokatywne, które mają na celu obnażyć problem o charakterze neurologicznym, taki jak brak koordynacji kończyn czy umiejętność zachowania równowagi. Są to m.in. test ciasnych kół, ciasna ósemka oraz test pociągania za ogon, podczas których dokładnie obserwuje się, w jaki sposób koń radzi sobie z pokonaniem trudności, czy świadomie używa swoich nóg w przestrzeni oraz czy potrafi stawić opór przy próbie wyprowadzenia go ze stanu równowagi. Wszelkie obserwacje ściśle opisywane są w karcie badania pacjenta. Fot. 2 x Magdalena Senderowska 82 1/2024 H&B ZDROWIE
RkJQdWJsaXNoZXIy NzIxMjcz