2/2024 45 i zmieniać kierunek dla osiągnięcia dobrego wyniku podjętego działania. Analiza wzorców ruchu pozwala na identyfikację kluczowych ruchów inicjacyjnych, co umożliwia dobór odpowiednich ćwiczeń doskonalących wzorce ruchowe. Przejściowe – mają miejsce, gdy sportowiec czeka na reakcję na bodziec. Ich celem jest zapewnienie optymalnej pozycji wyjściowej, z której może zareagować na bodziec odpowiednim działaniem. Kontrola ruchu jest często ważniejsza niż prędkość podczas ruchów przejściowych, szczególnie gdy prędkość uniemożliwia przyjęcie prawidłowej dla wzorca ruchu pozycji ciała, uniemożliwiającej późniejsze skuteczne działanie. Pozwala to na identyfikację i doskonalenie przejść do innego wzorca oraz dobór odpowiednich ćwiczeń dla ich doskonalenia. Aktualizacyjne – zwykle następują po inicjacji albo po przejściu i najczęściej wykorzystują maksymalną prędkość ruchu albo obejmują zdolności ruchowe. W biegu wyodrębniono dwa podstawowe wzorce: chód przyspieszający i chód z maksymalną prędkością (bieg). W przypadku jeźdźca będzie to wykorzystanie maksymalnej prędkości w działaniu pomocami po inicjacji ruchu, a przed kategorią przejściową, w której jeździec czeka na reakcję na bodziec. Pola zwinności Jami i Irandoust6 zaproponowali doskonalenie zwinności, świadomości przestrzennej i utrzymania automatyzacji ruchów, stosując „Pola zwinności”. Według autorów, to jedna z najskuteczniejszych metod rozwoju zwinności. H&B SZKOŁA JEŻDZIECKA określi cel. Ćwiczenia są środkiem wiodącym do celu, a nie celem samym w sobie. Nie są też produktem końcowym, bez względu na to, w jakim stopniu odzwierciedlają typowe ruchy uprawianej dyscypliny sportowej. Każda dyscyplina posiada optymalne wzorce biomechaniczne i każdy z tych wzorców ruchu jest optymalizowany przez doskonalenie zwinności, tzn. szybkości, koordynacji i gibkości. W przypadku jeźdźca występują ruchy niemające miejsca w innych dyscyplinach sportowych, w związku z czym doskonalenie zwinności jako sprawności specjalnej jeźdźca jest bardzo specyficzne. Dlatego też należy opracować najczęściej występujące wzorce ruchu w powodowaniu koniem. Zależnie od przyjętej metody treningu można doskonalić albo poszczególne fazy, albo cały wzorzec ruchu. Rozbicie wzorca na poszczególne akty umożliwi doskonalenie zwinności w tej fazie, w której jeździec posiada największy deficyt. Zatem trening uzupełniający szkolenie zasadnicze pozwala na optymalizację działań jeźdźca poprzez przyjęcie odpowiedniej pozycji ciała, zapewniającej wydajność i efektywność stosowanych pomocy. Ćwiczenia będą więc ukierunkowane na ułożenie i działanie głowy, tułowia, miednicy i stóp oraz doskonalenie zakresów ruchu i kątów w stawach. Trzy kategorie ruchu Jeffreys5 dzieli ruchy na trzy kategorie: Inicjacyjne – obejmują rozpoczęcie lub zmianę ruchu. Ich celem jest opracowanie prawidłowego kierunku i skuteczności zainicjowanego ruchu, pozwalającego reagować P.w. – postawa, płotek lekkoatletyczny Ruch – przeskok przewrotem w przód przez płotek o różnej wysokości P.w. – siad prosty podparty Ruch – przewrót w tył
RkJQdWJsaXNoZXIy NzIxMjcz